Κάθε φορά που βρισκόμαστε σε ένα τραπέζι πόκερ, κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού, ερχόμαστε αναπόφευκτα αντιμέτωποι με διάφορες καταστάσεις οι οποίες με τη σειρά τους, μας γεμίζουν με συγκεκριμένες πληροφορίες και γεγονότα – ανάλογα με τις κινήσεις των αντιπάλων μας. Κάθε φορά που μια καινούρια πληροφορία εισέρχεται στον εγκέφαλό μας, αυτόματα κινείται μία διαδικασία σκέψης η οποία μας κάνει να αναλύσουμε αυτό που συνέβη και να κρίνουμε την ορθότητα ή τα λάθη που το διέπουν σύμφωνα με την προσωπική μας κρίση.

Ταυτόχρονα το πόκερ – και ειδικότερα το «ζωντανό» πόκερ είναι ένα κοινωνικό παιχνίδι, στο οποίο συναναστρεφόμαστε με πολλούς ανθρώπους και λόγω της έλλειψης «σωματικής» δράσης πολλές φορές έχουμε την ανάγκη να συζητήσουμε με τους αντίπαλούς μας σε μια προσπάθεια να κάνουμε το παιχνίδι λίγο ελκυστικότερο και τον χρόνο που μεσολαβεί μέχρι να συμμετάσχουμε σε μία παρτίδα λίγο μικρότερο.

Τα δύο αυτά στοιχεία ενδέχεται να μας προκαλέσουν να κάνουμε ένα σημαντικό λάθος. Ποιο ακριβώς είναι αυτό; Πολύ απλά, να ξεκινήσουμε μία συζήτηση για θέματα τα οποία οφείλουμε να κρατήσουμε για τον εαυτό μας. Ενώ είναι πολύ φυσιολογικό, ή ακόμα και θεμιτό, να μιλήσουμε με τους γύρω μας για οποιδήποτε θέμα επιθυμούμε εκτός του χώρου του πόκερ (πολλές φορές προς όφελός μας, προσπαθώντας να χτίσουμε ένα προφίλ για τον χαρακτήρα του αντίπαλού μας), συζητήσεις για συγκεκριμένα θέματα πάνω στο παιχνίδι θα πρέπει απαραίτητα να αποφεύγονται καθώς μόνο κακό μπορούν να μας κάνουν. Ας δούμε κάποια παραδείγματα που έχουν να κάνουν με το τι δεν πρέπει να συζητάμε πάνω στο τραπέζι.

 - Ποια είναι τα «ψάρια» του τραπεζιού.

Σε κάθε τραπέζι υπάρχει πάντοτε τουλάχιστον ένα «ψάρι». Ακόμη και οι, θεωρητικά, δέκα καλύτεροι παίκτες του κόσμου να παίζουν μαζί, ένας ή δύο (ή και περισσότεροι) θα είναι «ψάρια» απέναντι στους άλλους. Αν λοιπόν είμαστε ικανοί αρκετά ώστε να μην είμαστε εμείς ένα από αυτά τα ψάρια, το σίγουρο είναι πως θα είναι κάποιοι άλλοι. Από τη στιγμή που θα τα εντοπίσουμε, καλό είναι να κρατήσουμε την ανακάλυψη αυτή για τον εαυτό μας. Το να πούμε στον διπλανό μας πως ο χειρότερος παίκτης είναι π.χ. εκείνος στη θέση #10, καλό κάνει στον διπλανό μας μόνο αφού ίσως αφυπνιστεί και θελήσει να το εκμεταλλευτεί. Αν το έχει διαπιστώσει από μόνος του, καλό για εκείνον. Αν όχι, γιατί να του παρουσιάσουμε δωρεάν μία καλή οικονομική ευκαιρία που θα μειώσει το δικό μας κέρδος;

- Πόσο κακή είναι η ποιότητα του παιχνιδιού.

Το έχω δει με τα μάτια μου πολλές φορές. Ένας καλός παίκτης βρίσκεται σε ένα τραπέζι και αφού μόλις έχει ολοκληρωθεί μία παρτίδα κακοπαιγμένη από δύο ή τρεις άλλους παίκτες, καλεί τον φίλο του από ένα διπλανό τραπέζι και (με ιδιαίτερα χλευαστικό και ειρωνικό ύφος) του περιγράφει τι ακριβώς έγινε. Μια τέτοια ενέργεια μόνο άσχημες συνέπειες μπορεί να έχει για τον καλό αυτόν παίχτη. Μόλις οι αντίπαλοί του συνηδειτοποιήσουν πως το παίξιμό τους είναι άξιο ειρωνικού σχολιασμού, το πιθανότερο που μπορεί να συμβεί είναι να πεισμώσουν και να προσπαθήσουν να παίξουν καλύτερα στην συνέχεια. Αντίθετα, αυτό που θα πρέπει να κάνουμε είναι να βρίσκουμε όποιον τρόπο μπορούμε ώστε να εξυμνούμε το παίξιμο των αντιπάλων μας, προσπαθώντας να τους πείσουμε πως έχασαν την παρτίδα επειδή ήταν άτυχοι και ταυτόχρονα, να τους κάνουμε να συνεχίσουν να παίζουν με τον τρόπο που θέλουμε και είναι πιο προσοδοφόρος για εμάς.

- Πόσα χρήματα κερδίζουμε.

Κάποιοι παίκτες θα γνωρίζουν με πόσα χρήματα μπήκαμε στο παιχνίδι και πόσα έχουμε μπροστά μας τώρα. Συνεπώς, θα έχουν άποψη για το συνολικό μας κέρδος. Κάποιοι άλλοι, που ενδεχομένως μόλις έκατσαν στο τραπέζι ή απλά δεν παρατηρούσαν, μπορεί να μας ρωτήσουν κάποια στιγμή αν κερδίζουμε και πόσα. Το ψέμα σε αυτήν την περίπτωση είναι η καλύτερη επιλογή. Αν κερδίζουμε, καλό είναι να αναφέρουμε μικρότερο κέρδος από αυτό που πραγματικά έχουμε. Αν χάνουμε, είναι επίσης καλό να αναφέρουμε μεγαλύτερη χασούρα από αυτήν που πραγματικά αντιμετωπίζουμε. Το μεγάλο κέρδος μπορεί είτε να μας κάνει στόχους είτε να αποτρέψει τους αντίπαλούς μας από το να μας αντιμετωπίσουν. Και στις δύο περιπτώσεις μπορεί να υπάρχουν κάποια πλεονεκτήματα αλλά, συνήθως, τα μειονεκτήματα θα είναι περισσότερα. Η αθόρυβη, διακριτική δουλειά είναι η καλύτερη όλων – περνώντας απαρατήρητοι θα διαπιστώσουμε πως σε βάθος χρόνου, θα είναι όλο και λιγότερες οι δύσκολες καταστάσεις στις οποίες θα κληθούμε να συμμετέχουμε.

- Πόσο καλά παίζουμε/παίξαμε μία παρτίδα.

Η προσωπική ανασφάλεια και ο εγωισμός μπορεί να έχει σημαντικές επιπτώσεις στο κέρδος μας. Έρχεται κάποια στιγμή που αισθανόμαστε υπερήφανοι για ένα μεγάλο call, για ένα ηρωικό πάσο ή για ένα πολύ καλοπαιγμένο line γενικότερα. Όσο όμορφα κι αν αισθανόμαστε γι αυτό δεν υπάρχει κανένας λόγος να το πούμε και στους υπόλοιπους. Οι αντίπαλοί μας είναι υποχρεωμένοι να προσπαθήσουν να καταλάβουν αν το παιχνίδι μας έχει λογική κι αν έχουμε στέρεα επιχειρήματα και λόγο πίσω από τις αποφάσεις τις οποίες παίρνουμε. Στην περίπτωση που προσπαθήσουμε να εξηγήσουμε στους υπόλοιπους για ποιον λόγο το παίξιμό μας ήταν εξαιρετικό, το μόνο που κάνουμε είναι να τους πληροφορούμε πως οι αποφάσεις μας είναι αποτέλεσμα λογικής σκέψης. Την επόμενη φορά που θα παίξουμε με τον αντίπαλό μας μία παρτίδα, το πιθανότερο είναι εκείνος να έχει συνυπολογίσει το γεγονός αυτό στην προσπάθειά του να πάρει μια σωστή απόφαση από μέρους του.

- Πόσο αργό είναι το παιχνίδι.

Πολλές φορές στο τραπέζι η δράση είναι εκνευριστικά αργή και θέλουμε σαν τρελοί να εκφράσουμε την επιθυμία μας να επιταχυνθεί λίγο η διαδικασία γιατί θέλουμε να παίξουμε όσο περισσότερες παρτίδες ανά ώρα γίνεται. Καλό θα ήταν όμως και στην περίπτωση αυτή, να μην εξωτερικεύσουμε τον εκνευρισμό μας. Οι αντίπαλοι θα μπορούσαν να το εκμεταλλευτούν με πολλούς τρόπους – είτε για να μας εκνευρίσουν παραπάνω, είτε για να διαπιστώσουν σε τι είδους ψυχολογική κατάσταση βρισκόμαστε. Κάποιες φορές ίσως το να το πούμε, χρησιμεύσει ως false tell– αν π.χ. προσπαθήσουμε να δείξουμε στους άλλους πως είμαστε εκνευρισμένοι ενώ στην πραγματικότητα ξέρουμε πολύ καλά τι κάνουμε. Χρειάζεται όμως να είμαστε απόλυτα σίγουροι πως κάνοντας κάτι τέτοιο θα αποκομίσουμε όφελος σε βάθος χρόνου. Το να μην πούμε απολύτως τίποτα είναι πάντα η σίγουρη λύση.

Κλείνοντας, σημειώνω και πάλι πως τα παραπάνω δεν σημαίνουν πως θα πρέπει να έχουμε μία στωική, μουντή και σιωπηλή εικόνα στο τραπέζι. Μπορούμε να συζητήσουμε με τους υπόλοιπους παίκτες για οτιδήποτε θελήσουμε – αρκεί αυτό να μην κάνει ζημιά στον κύριο και, ενδεχομένως, μοναδικό σκοπό που βρισκόμαστε εκεί εξ’ αρχής: το κέρδος.

Καλή τύχη στα τραπέζια!

Επικοινωνήστε με τον Στέλιο Αμανατίδη στο Twitter @TheRealGamester.

Επισκεφθείτε το blog του Στέλιου "The_Gamester" Αμανατίδη για περισσότερα άρθρα στρατηγικής αλλά και videos με αναλύσεις sessions.