Όλες οι εποχές και όλες οι γλώσσες έχουν τις δικές τους βρισιές. Ένα από τα εντυπωσιακά πράγματα σχετικά με τις βρισιές είναι ότι δεν είναι πάντα προσβλητικές, όμως νοηματοδοτούνται με τέτοιο τρόπο ώστε να βοηθούν αυτό που τις ξεστομίζει να …ξαλαφρώσει, ενώ «φορτώνουν» αυτόν τον οποίο χαρακτηρίζουν.

Για παράδειγμα, η αγαπημένη ελληνική λέξη από Μ (που τελειώνει σε –άκας), αρχικά σήμαινε τον μαλθακό, τον μαλακό. Αναφέρεται από τον γνωστό Περικλή, σε έναν σημαντικό πολιτικό του λόγο, τον Επιτάφειο. Πριν 2.000 χρόνια ήταν μια επίσημη λέξη. Σήμερα; Ε, ας πούμε απλά ότι αυτό έχει αλλάξει.

Τέτοιου είδους εξελίξεις υπάρχουν και σε άλλες γλώσσες: για παράδειγμα, στα αγγλικά η λέξη «bitch», αρχικά σήμαινε τον θηλυκό σκύλο, η λέξη «bastard», το παιδί που έχει γεννηθεί εκτός γάμου κτλ.

Κάτι άλλο που συμβαίνει συχνά με τις βρισιές (και που μπορούμε να το δούμε στο παράδειγμα της λέξης μ***κας που χρησιμοποιήσαμε και προηγουμένως) είναι ότι όσο πιο συχνά χρησιμοποιούνται, τόσο χάνουν το αρχικό προσβλητικό τους νόημα.

Αν όμως ρωτήσουμε τους ψυχολόγους, τότε πιθανότατα θα μας πουν ότι η ανάγκη να προσβάλουμε (συγκεκριμένα, βρίζοντας), έχει τις ρίζες της βαθειά στην ανθρώπινη ψυχολογία.

Οι πρώτες σχετικές έρευνες δεν μας διαφωτίζουν ιδιαίτερα, αφού τις περισσότερες φορές είναι υπενδεδυμένες με αναφορές στην ηθική. Ο Timothy Jay, καθηγητής ψυχολογίας στο College of the Liberal Arts της Μασαχουσέτης έκανε μια έρευνα που προσπερνάει το ηθικολογικό στοιχείο και φτάνει στην καρδιά του προβλήματος.

Το βρίσιμο μας κάνει καλό!

Φαίνεται λοιπόν από τη συγκεκριμένη έρευνα ότι οι βρισιές έχουν πραγματική και σημαντική λειτουργία στην ψυχολογική μας ισορροπία.

Η πρώτη και άμεση λειτουργία τους είναι ότι εκτονώνουν το θυμό και την ένταση. Όταν πραγματικά έχετε εκνευριστεί επειδή ένας άσχετος σας κάνει το suck out της ζωής του, ένα βήμα πριν το bubble, τίποτα δεν ανεβάζει το ηθικό όσο τον να του ρίξετε μερικά …γαλλικά.

Υπάρχει όμως άλλο ένα όφελος που έχει τη δική του ιδιαίτερη σημασία –κυρίως για την ομαλή λειτουργία του κοινωνικού συνόλου: όταν εκτονώνεστε λεκτικά, μειώνετε τις πιθανότητας να προσπαθήσετε να εκτονώσετε τα νεύρα σας δια της βίας.

Είναι όμως θεμιτό κάτι τέτοιο;

Η πραγματική προσβολή δεν είναι στις λέξεις. Είναι στην διάθεση κάποιου να βλάψει τον άλλο…