Όχι, δεν πρόκειται για κάποια κληρονομιά από το θείο από το Σικάγο. Είναι μάλλον ο θείος από το Las Vegas. Αν μας δίνει ένα καλό φύλλο, τότε είναι καλός θείος. Σωστά; Όχι πάντα! Κάποιες φορές, το καλό φύλλο μας εγκλωβίζει και δυσκολευόμαστε να δούμε πέρα από αυτό.

Δε με πιστεύετε; Ας δούμε ένα παράδειγμα με έναν υποθετικό πρωταγωνιστή, που θα τον λέμε ΥΠ (ναι, Υποθετικό Πρωταγωνιστή). Και στις δύο περιπτώσεις που θα δούμε ο ΥΠ παίζει απέναντι σε ένα αρκετά tight και «ειλικρινή» παίκτη (που θα τον λέμε Κακό).

Πρώτο σενάριο

Blinds: $0.50 / $1
Κακός: ($100) Button
ΥΠ: ($100) Big Blind

Ο ΥΠ κρατάει: KK

Pre-Flop (Pot: $1.50)
O Κακός ποντάρει $3, ο ΥΠ ποντάρει $12 και ο κακός τα βλέπει
A83
Flop (Pot: $24)

«Να πάρει» σκέφτεται ο ήρωάς μας. «Γιατί πρέπει να υπάρχει πάντα ένας άσσος στο flop;» Θα καπνίσει λίγο και θα σκεφτεί ότι κανένα στοιχείο δεν του βεβαιώνει ότι ο αντίπαλός του να έχει άσσο, οπότε οι ρηγάδες του ίσως είναι ακόμα στο παιχνίδι. Επομένως …

Ο ΥΠ βάζει $22 και ο Κακός βάζει όλες του τις μάρκες, $88

Από τη μια είναι προφανές τι συμβαίνει, από την άλλη ο ΥΠ έχει αρχίσει ήδη να το σκέφτεται (ή να μονολογεί): «Έχει άσσο, έτσι δεν είναι; Ίσως, αλλά εγώ έχω ρηγάδες. Μπορεί να έχει εννιάρια ή ντάμες ή ακόμα και να μπλοφάρει εντελώς, σωστά; Εντάξει, μέχρι τώρα έχει παίξει σφιχτά, αλλά όλοι μπλοφάρουν τουλάχιστον 10% των φορών που παίζουν –κάπου το διάβασα αυτό. Να πάει να πνιγεί ο τύπος, δε θα με κάνει να παρατήσω τους ρηγάδες μου!». Παίρνει τις μισές του μάρκες και τις ρίχνει θυμωμένα στο pot (αν έπαιζαν live, οι μάρκες θα χοροπηδούσαν σε όλο το τραπέζι)!

Τελικά ο δικός μας χάνει, από το A-J του αντιπάλου του.

Δεύτερο σενάριο

Blinds: $0.50 / $1
Κακός: ($100) Button
ΥΠ: ($100) Big Blind

Ο ΥΠ κρατάει: 72

Ο ΥΠ δεν έχει παίξει και πολλά χέρια εδώ και αρκετή ώρα και σκέφτεται να κάνει μια δοκιμή να μπλοφάρει για να κλέψει το pot, από τον tight αντίπαλό του.

Pre-Flop (Pot: $1.50)
O Κακός ποντάρει $3, ο ΥΠ ποντάρει $12 και ο κακός τα βλέπει
A83
Flop (Pot: $24)

Λοιπόν, αφού το 3bet απέτυχε παταγωδώς, αλλά και επειδή δεν υπάρχει καμία εγγύηση ότι ο αντίπαλός του θα κρατάει εκείνο τον άσσο, ο δικός μας σκέφτεται να δοκιμάσει να συνεχίσει τη μπλόφα.

Ο ΥΠ βάζει $22 και ο Κακός βάζει όλες του τις μάρκες, $88

«Αμάν!» Σκέφτεται ο ΥΠ και πάνω που πάει να πατήσει το κουμπί για πάσο, του εμφανίζεται η ...νεράιδα του poker. «Βάλε τις μάρκες σου και εγώ θα μεταμορφώσω τα φύλλα σου σε ρηγάδες». Ο ΥΠ το σκέφτεται για ένα λεπτό, αλλά συνειδητοποιεί ότι ακόμα και αν είχε ρηγάδες θα έχανε από τον άσσο που κρατάει πιθανότατα ο αντίπαλός του. Έχουν μείνει μόνο δύο ευκαιρίες για να του έρθει ο τρίτος ρήγας που σετάρει, οπότε με αυτές τις πιθανότητες δεν είναι καθόλου διατεθειμένος να το ρισκάρει. Ευχαριστεί ευγενικά τη νεράιδα και πάει πάσο.

Συμπέρασμα

Προσέξατε κάτι στα δύο σενάρια; Ναι, είναι ακριβώς η ίδια ιστορία, με τις κινήσεις, το μέγεθος του pot, το μέγεθος των πονταρισμάτων, τα φύλλα στο board, τον αντίπαλο και τα φύλλα του αντιπάλου, όλα αυτά να είναι κόπια από το ένα σενάριο στο άλλο. Και στις δύο περιπτώσεις ζητήθηκε από τον ΥΠ να ρισκάρει το ίδιο ποσό ενώ και στις δύο περιπτώσεις (χάρις τη μαγική νεράιδα) θα έδειχνε ένα ζευγάρι ρηγάδες στο τέλος.

Γιατί λοιπόν τη μια φορά ήταν πρόθυμος να το κάνει και τη δεύτερη όχι;

Αν ο ΥΠ μας ήταν υπολογιστής η απόφαση θα ήταν ίδια και τις δύο φορές. Όμως ο καημένος είναι άνθρωπος και ως τέτοιος έχει ελαττώματα και αδυναμίες –και κυρίως, δεν είναι πάντα υπόδειγμα λογικής σκέψης.

Μια από τις δυνάμεις μέσα στο μυαλό του ήρωά μας, που καταστρέφουν την ικανότητά του να σκεφτεί λογικά είναι και το Σύνδρομο της Κληρονομιάς. Στην ψυχολογία θα το δείτε σαν «Endowment Effect» και είναι αυτό που μας κάνει να δίνουμε μεγαλύτερη αξία στα πράγματα που κατέχουμε απ’ όση δίνουμε στα ίδια πράγματα όταν δεν μας ανήκουν.

Μπορεί να ακούγεται υπερβολικό, όμως ισχύει. Σε ένα πρόσφατο πείραμα, ρώτησαν τους ανθρώπους σε ένα εμπορικό κέντρο πόσο θα πλήρωναν για κάποιες συγκεκριμένες κούπες. Η μέση τιμή που δόθηκε ήταν περίπου 6 δολάρια. Τους τις χάρισαν και τους ρώτησαν ξανά, πόσο θα τις πουλούσαν αυτή τη φορά, μετά από μια ώρα. Η τιμή τώρα είχε ανέβει στα 9 δολάρια!

Αλλά αν επιστρέψουμε στο poker και στον ΥΠ, θα δούμε ότι και εδώ εφαρμόζεται αυτή η θεωρία. Σιγά μην παρατούσε τους ρηγάδες του για να μην ποντάρει μια ακόμα φορά. Τους κρατούσε, τους είχε στείλει στα χέρια του η θεά Τύχη και είχε ήδη επενδύσει συναισθηματικά και οικονομικά πάνω τους. Αντίθετα, στο δεύτερο σενάριο οι ρηγάδες δεν ήταν στα χέρια του και έτσι είχε τη δυνατότητα να σκεφτεί πιο αντικειμενικά την κατάσταση, να δει τη αξία τους σχετικά με το παιχνίδι που εξελισσόταν μπροστά του και να τους παρατήσει.

Ίσως να μην πείθεστε, γιατί δεν κάνετε τέτοια λάθη. Όμως τα κάνουν αμέτρητοι παίκτες καθημερινά. Ίσως το κάνετε και εσείς, χωρίς να το συνειδητοποιείτε. Πόσο συχνά υποτιμάτε έναν αντίπαλο επειδή μπήκε στην παρτίδα με Q-4, ενώ κάνετε ακριβώς το ίδιο μερικά χέρια αργότερα; Το Q-4 δεν άλλαξε αξία, είναι όμως δικό σας και αυτό το κάνει διαφορετικό! Το Σύνδρομο της Κληρονομιάς εξηγεί και το λόγο για τον οποίο τα ψάρια δεν πάνε ποτέ πάσο. Κάθε συνδυασμός που κρατάνε φαίνεται στα μάτια τους πολύ πιο δυνατός απ’ ότι είναι στην πραγματικότητα και δεν τον παρατάνε για κανένα λόγο!

Σε τελική ανάλυση, το poker είναι ένα παιχνίδι υπολογισμών. Υπό ορισμένες συνθήκες, πόσο υπολογίζετε ότι αξίζει ένα συγκεκριμένο χέρι; Αξίζει να ποντάρεις; Να βάλεις όλες σου τις μάρκες; Να το «κρύψεις» για να στήσεις μια παγίδα; Πόσο αλλάζει η αξία του με κάθε κίνηση του αντιπάλου σου; Κάθε μια από αυτές τις ερωτήσεις (αλλά και πολλές ακόμα) πρέπει να απαντηθεί κάθε φορά που ετοιμάζεστε να κάνετε την κίνησή σας στο τραπέζι. Υπολογίζουμε την αξία της ιδιοκτησίας μας (του χεριού μας δηλαδή) συνεχώς.

Με άλλα λόγια, την επόμενη φορά που θα έρθετε σε δύσκολη θέση, προσπαθήστε να σκεφτείτε με άλλους όρους. Πόσα είστε διατεθειμένοι να πληρώσετε για το χέρι που κρατάτε; Προσπαθήστε να βγείτε από τη θέση του κατόχου των φύλλων και φανταστείτε ότι έπρεπε να τα αγοράσετε.

Αξίζουν τον κόπο;