Οι «καρχαρίες» παίχτες στο πόκερ χαρακτηρίζονται κοινώς ως αυστηροί στην επιλογή αρχικών φύλλων και συνάμα επιθετικοί (tight-aggressive). Σχεδόν όλοι οι επαγγελματίες παίχτες πόκερ διαλέγουν λίγα και καλά φύλλα να παίξουν και δίνουν σχεδόν πάντα την εντύπωση ότι έχουν το καλύτερο δυνατό φύλλο κάνοντας ισχυρά πονταρίσματα.

Αυτή είναι μια καλή γενική περιγραφή των αντικειμενικά δυνατών παιχτών πόκερ, αλλά δεν περιέχει λεπτομέρειες για τις ικανότητες που αυτοί έχουν, οι σημαντικότερες από τις οποίες είναι οι εξής:

1) Μαθηματικές γνώσεις

Ένας παίχτης πόκερ, που έχει πάρει στα σοβαρά το παιχνίδι του, γνωρίζει τις πιθανότητες που κρύβονται πίσω από τα τραπουλόχαρτα, τουλάχιστον στις περιπτώσεις που συναντώνται πιο συχνά. Για παράδειγμα, ξέρει ότι όταν κρατάει ζευγάρι στο χέρι στο Texas Hold’em έχει πιθανότητα μία στις 8,5 περίπου να χτυπήσει set στο flop κι ότι αν στο flop θέλει άλλο ένα φύλλο για χρώμα, θα το βγάλει αν συνεχίσει ως το river μία στις τρεις φορές που θα το παίξει.

Ένας καλός παίχτης καταλαβαίνει επίσης τη σημασία των outs στο παιχνίδι (των φύλλων δηλαδή που θα βελτιώσουν σημαντικότατα το συνδυασμό του). Χοντρικά η πιθανότητα % να πετύχεις το φύλλο που θες στο αμέσως επόμενο κοινό φύλλο που θα μοιραστεί είναι ο αριθμός των outs που θα σε βοηθήσουν επί 2 κι αυτό συν 1%.

Οι «καρχαρίες» του πόκερ ξέρουν επίσης να υπολογίζουν σωστά τα pot odds, δηλαδή τα πιθανά κέρδη που θα τους αποφέρει ένα pot αν συνεχίσουν στην παρτίδα (θα αναλυθεί ο όρος εκτενέστερα σε επόμενο άρθρο). Ξέρουν να μεταφράζουν το πλήθος των outs που έχουν σε pot odds, ανάλογα με το ποντάρισμα που έχουν να αντιμετωπίσουν μπροστά τους σε συνδυασμό με το pot. Επίσης γνωρίζουν τι pot odds να προσφέρουν στους αντιπάλους τους για να προστατέψουν το φύλλο τους, επιλέγοντας έτσι την κατάλληλη ποσότητα που θα ποντάρουν ή που θα αυξήσουν το ποντάρισμα.

Οι μαθηματικές γνώσεις-ικανότητες που απαιτεί το πόκερ είναι το Νο 1 βήμα για κάθε παίχτη που θέλει να λάβει σοβαρά υπόψη του το παιχνίδι. Οποιοσδήποτε δεν έχει κατανοήσει τουλάχιστον (αν όχι αναλύσει εις βάθος) τις παραπάνω μαθηματικές έννοιες που αφορούν το πόκερ, δε θα πρέπει να ασχοληθεί σοβαρά ρισκάροντας πραγματικά χρήματα.

2) Πειθαρχία

Οι καλοί παίχτες απαιτείται να έχουν ένα σταθερό πλεονέκτημα έναντι των άπειρων παιχτών. Αυτό που διακρίνει έναν συστηματικά κερδοφόρο παίχτη πόκερ από ένα «ψάρι» είναι ότι το «ψάρι» δεν προσδοκεί να κερδίσει, σε αντίθεση με το σοβαρό παίχτη. Το «ψάρι» ευχαριστιέται παίζοντας ζάρια, ρουλέτα ή ακόμη και φρουτάκια ελπίζοντας να σταθεί τυχερό. Ο καλός ο παίχτης δεν ελπίζει να σταθεί τυχερός για να βγει κερδισμένος, ελπίζει απλά να μη σταθούν πολύ τυχεροί οι αντίπαλοι που θα αντιμετωπίσει.

Οι σοβαροί παίχτες πόκερ, επίσης, συνειδητοποιούν ότι απαιτείται διαφορετική πειθαρχία στο παιχνίδι τους ανάλογα με το κλίμα του τραπεζιού στο οποίο θα επιλέξουν να παίξουν. Δηλαδή ένας πειθαρχημένος παίχτης No-Limit μπορεί να είναι ταυτόχρονα απειθάρχητος σε παιχνίδια limit κι αντιστρόφως. Για παράδειγμα, ένας πειθαρχημένος παίχτης limit Hold’em έχει σταθερά κριτήρια επιλογής αρχικών φύλλων. Ξέρει ότι όταν δεν υπάρχει πολλή δράση preflop θα παίξει μόνο τα καλύτερα φύλλα. Όταν όμως μπαίνουν απλά χωρίς raise πολλοί παίχτες preflop, συμφέρει να μπει φτηνά κι αυτός με ομόχρωμα-συνεχόμενα φύλλα (suited connectors).

Οι πειθαρχημένοι παίχτες γνωρίζουν επίσης πότε να παίξουν και πότε να τα παρατήσουν. Αναγνωρίζουν πότε έχουν χάσει την ψυχραιμία τους και πότε ένα παιχνίδι είναι τόσο κερδοφόρο γι’ αυτούς, ώστε να μην πρέπει να σταματήσουν, ακόμη κι αν έχουν κερδίσει ήδη πάρα πολλά για «μεροκάματο».
Τέλος, ένας πειθαρχημένος παίχτης έχει αρκετή αυτογνωσία ώστε να παραδέχεται ότι ΔΕΝ είναι τέλειος. Φροντίζει να εντοπίζει όσο το δυνατόν περισσότερα λάθη και να μαθαίνει από αυτά, χωρίς να κατηγορεί τους άλλους για τις αποτυχίες του. Δεν ξεσπά όταν έχει αρνητικά αποτελέσματα, τα παθήματα τα δέχεται ως μαθήματα και συνεχίζει ακάθεκτος.
3) Ψυχολογία
Ένας καλός παίχτης πόκερ δεν κλείνεται στον εαυτό του όταν παίζει. Μπορεί να είναι «κάθαρμα», αλήτης, κλέφτης και να μην νοιάζεται για κανέναν άλλο στη ζωή του εκτός από τον εαυτούλη του. Ωστόσο, όταν μπαίνει σε μία αίθουσα πόκερ αγωνίζεται να μπει στο συναίσθημα των αντιπάλων του, να κατανοήσει την ψυχολογία τους και να προσαρμοστεί στο κλίμα του τραπεζιού που θα καθίσει. Προσπαθεί να σκεφτεί τι σκέφτονται και να κατανοήσει τις αποφάσεις τους και γιατί τις λαμβάνουν. Ειδικά οι επαγγελματίες παίχτες προσπαθούν να βρουν απάντηση στα παρακάτω ερωτήματα:

Α. Τι έχει ο αντίπαλός μου;
Β. Τι πιστεύει ότι έχω εγώ;
Γ. Τι πιστεύει ότι σκέφτομαι ΕΓΩ για το ΔΙΚΟ ΤΟΥ φύλλο;

Το να βρει κανείς απάντηση για τις παραπάνω ερωτήσεις είναι το πρώτο βήμα. Το δεύτερο και σπουδαιότερο είναι να χειριστεί κανείς τις πληροφορίες που προκύπτουν από αυτές τις απαντήσεις. Για παράδειγμα, ας υποθέσουμε ότι ένας παίχτης έχει ρηγάδες κι ο αντίπαλός του άσους. Αν ο καθένας ήξερε το φύλλο του άλλου και μάλιστα ήξερε και ότι ο άλλος ξέρει το δικό του φύλλο, τότε δε θα είχε νόημα τα παίζουν πόκερ! Ο επαγγελματίας παίχτης χειρίζεται τις απαντήσεις στις ερωτήσεις Β. και Γ. ώστε να λάβει τη σωστή απόφαση για το πώς θα νικήσει τους αντιπάλους του.

Οι σοβαροί παίχτες επίσης γνωρίζουν ότι η ψυχολογία στο πόκερ είναι ένα πολύ πιο σημαντικό σημείο «κλειδί» σε παιχνίδια No-Limit από ότι σε limit. Τα παιχνίδια limit συχνά εξελίσσονται σε μαθηματικές μάχες, ενώ τα no-limit φέρουν περισσότερα στοιχεία ψυχολογίας κι εξαρτώνται έτσι πιο πολύ από τα σημάδια της γλώσσας του σώματος των παιχτών (poker tells).

4) Η κατανόηση της ανταμοιβής έναντι του ρίσκου

Στην κατηγορία αυτή εμπίπτουν τα pot odds σε συνδυασμό με την απαίτηση του καλού παίχτη να εκμεταλλευτεί τα πλεονεκτήματά του έναντι των άλλων. Οι επαγγελματίες παίχτες είναι πρόθυμοι να παίξουν κυνηγώντας ένα φύλλο σχετικά απίθανο, μόνο αν είναι αρκετά μεγάλη η ενδεχόμενη ανταμοιβή σε περίπτωση που «τους κάτσει».

Γενικότερα έχουν γνώση του όρου «ανταμοιβή έναντι του ρίσκου» (“risk vs reward ratio”), τόσο στις αίθουσες πόκερ όσο και στην υπόλοιπη ζωή τους. Ξέρουν πόσο από το απόθεμα των χρημάτων τους να βάζουν σε ρίσκο κάθε φορά που παίζουν και πόσο να αφήνουν στην άκρη για τις υπόλοιπες οικονομικές ανάγκες της ζωής τους.

Οι καλοί παίχτες πόκερ κατανοούν επίσης ότι πρέπει να κάνουν πολύ περισσότερες ριψοκίνδυνες κινήσεις με τα χρήματα που έχουν μπροστά τους στο τραπέζι, από ότι με ολόκληρο το οικονομικό τους κεφάλαιο.

Όταν παίζει κανείς σε ένα τραπέζι πόκερ πρέπει κάθε μάρκα που έχει μπροστά του να τη θεωρεί ισάξια με τις όμοιές της σε όλες τις περιπτώσεις. Οφείλει να σκέφτεται μόνο να κάνει σωστές κινήσεις. Θα πρέπει να είναι ικανοποιημένος αν έχει μπροστά του στο τραπέζι 100€ και ρισκάρει να τα χάσει με πιθανότητα 48%, εφόσον έχει 52% πιθανότητα τα κάνει 200€.

Αντιθέτως, οι καλοί παίχτες δε συμπεριφέρονται το ίδιο σε ολόκληρο το κεφάλαιό τους, το οποίο προστατεύουν από μεγάλα ρίσκα. Στοχεύουν να παίζουν σε τέτοια παιχνίδια ώστε το συνολικό τους κεφάλαιο να μην υφίσταται βαρέα πλήγματα με μια καθημερινή ατυχία. Οι μεγάλοι παίχτες είναι αρκετά ψύχραιμοι ώστε να μη φοβούνται υπερβολικά να χάσουν τα λεφτά που έχουν μπροστά τους και ξέρουν ότι ακόμη κι οι άτυχες μέρες είναι στο πρόγραμμα. Ξέρουν ότι ο μεγάλος φόβος στο τραπέζι οδηγεί συχνά σε λάθη και μετά από κάθε ατυχία έχουν την υπομονή και το κουράγιο να ξαναπαλαίψουν μια άλλη μέρα.

5) Η παρατηρητικότητα στο τραπέζι

Είτε μιλάμε για τραπέζι live poker (δηλαδή πραγματικό), είτε για online poker (δηλαδή σε διαδικτυακή αίθουσα πόκερ), ο καλός παίχτης καταφέρνει να αποκτά την αίσθηση του τραπεζιού και να προσαρμόζει ανάλογα το στυλ του. Ξέρει ποιος κάνει συχνά raise και με τι φύλλα είναι ικανός να το κάνει, όπως ξέρει και ποιος είναι αδύνατο να κάνει συγκεκριμένου είδους μπλόφες. Μπορεί να καταλάβει ποιος δεν έχει κοιμηθεί καλά και η κούραση ή το ποτό τον έχουν καταβάλει. Γνωρίζει επίσης ποιοι από τους αντιπάλους του δεν μπλοφάρονται με τίποτα, ποιοι είναι ικανοί να του πληρώσουν το γερό φύλλο με ένα λίγο χειρότερο και ποιοι όχι.

Κι όλα αυτά τα οφείλει στην παρατηρητικότητά του στο τραπέζι. Έχει δει όλες τις παρτίδες που εξελίχθηκαν στο τραπέζι του, είτε συμμετείχε ενεργά σε αυτές, είτε όχι. Κάθε φορά που δε συμμετέχει σε μία παρτίδα κατασκοπεύει τις κινήσεις όλων των υπολοίπων για να διαβάσει το παιχνίδι τους και να λάβει αργότερα τις σωστές αποφάσεις, όταν εμπλακεί μαζί τους σε μία από τις επόμενες παρτίδες. Έχει παράλληλα την απαραίτητα καλή μνήμη των παρτίδων όπου ένας ή περισσότεροι παίχτες έδειξαν τα φύλλα που κρατούσαν κι έτσι "σημειώνει" στο μυαλό του τι έχει παίξει ο καθένας και πώς. Καμιά πληροφορία από αυτές που φανερώνονται στο τραπέζι δεν ξεφεύγει από τον επαγγελματία παίχτη.