Όσο πιο πολλές επιλογές μας προσφέρει ένα παιχνίδι, τόσο πιο δύσκολο είναι για μας να επιλέξουμε τη βέλτιστη στρατηγική, υποστηρίζουν Βρετανοί ερευνητές από τα πανεπιστήμια του Manchester και της Οξφόρδης. Αυτός, θεωρούν, είναι ο λόγος που μας παιδεύουν παιχνίδια όπως το σκάκι, ή το πόκερ, ενώ αντίθετα βρίσκουμε σε δευτερόλεπτα τη βέλτιστη στρατηγική σε παιχνίδια όπως η τρίλιζα. 

Με άλλα λόγια, οι πολλές επιλογές σε ένα παιχνίδι ίσως αποτελούν μεγαλύτερη πρόκληση απ’ ό,τι μπορεί να διαχειριστεί ο εγκέφαλός μας. Ένας εκ των ερευνητών, ο δρ. Tobias Galla, υποστηρίζει επιπλέον ότι κάποια παιχνίδια είναι αδύνατον να τα κατανοήσει ο ανθρώπινος εγκέφαλος, εξαιτίας της πολυπλοκότητάς τους.

Ο δρ. Galla, μαζί με τον καθηγητή Doyne Farmer έτρεξαν χιλιάδες τεστ για να υπολογίσουν τη σύνδεση ανάμεσα στην ανθρώπινη συμπεριφορά και στρατηγική, καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι οι άνθρωποι χάνουν την κριτική τους ικανότητα σε παιχνίδια με ποικιλία επιλογών, όπως το πόκερ.

Έτσι, καταλήγουν σε αποφάσεις που είναι χαώδεις και κάποιες φορές τυχαίες, λόγω της σύγχυσης περισσότερο, παρά εξαιτίας κάποιου άλλου παράγοντα.

Για να εξηγήσει αυτό το μοντέλο συμπεριφοράς, ο δρ. Galla επικαλείται την συμπεριφορά στο πεδίο των χρηματοοικονομικών, όπου χρησιμοποιείται η θεωρία της ισορροπίας (για τη θεωρία παιγνίων, Nash equilibrium). Στο παράδειγμα, ο ερευνητής θεωρεί δεδομένο ότι οι χρηματιστές είναι εκπαιδευμένοι και λογικοί άνθρωποι. Ωστόσο, τον προβληματίζει ότι στατιστικά οι αποφάσεις τους είναι πολύ συχνά απολύτως λανθασμένες.

Επιστρέφοντας σε παιχνίδια όπως το πόκερ, αυτό είναι κάτι που επίσης παρατηρείται συχνά: άνθρωποι που γνωρίζουν θεωρητικά ποια είναι η βέλτιστη απόφαση, αλλά δυσκολεύονται να «πέσουν μέσα» όταν χαράσσουν μια στρατηγική στο τραπέζι.

«Θα μπορούσε να συμβαίνει γιατί χρειαζόμαστε να αφήσουμε πίσω αυτές τις συντηρητικές θεωρίες παιγνίων και αντ’ αυτών να προσεγγίσουμε με καινούργιους τρόπους για να προβλέψουμε πώς θα συμπεριφερθούν οι άνθρωποι». Μια εισαγωγή στη θεωρία παιγνίων