Είναι γεγονός πως έχουν κυκλοφορήσει άπειρα κείμενα, μέχρι και βιβλία τα οποία εξηγούν πόσο σημαντικό είναι να παρατηρούμε το πρόσωπο του αντιπάλου μας αλλά και να διατηρούμε το poker face μας.
Είναι όμως αυτό αρκετό; Μήπως τα μηνύματα που μας ξεφεύγουν είναι πιο σημαντικά;
Μία έρευνα που έγινε στο Εβραϊκό Πανεπιστήμιο στην Ιερουσαλήμ αποδεικνύει πως αν θέλουμε να διαβάσουμε τα συναισθήματα κάποιου δεν αρκεί να παρατηρήσουμε να πρόσωπό του και πως ένα καλό poker face δεν είναι αρκετό για να μην προδοθούν τα συναισθήματά μας.
Όταν η Serena Williams και ο Rafael Nadal κερδίζουν κάποιον αγώνα τένις τα πρόσωπά τους γεμίζουν χαρά και πανηγυρίζουν σφίγγοντας τις γροθιές τους. Όταν χάνουν τα πρόσωπα τους γεμίζουν απογοήτευση και τότε σφίγγουν θυμωμένα τις γροθιές τους. Αυτό που καταλαβαίνουμε είναι πως η υπερβολική χαρά και ο υπερβολικός θυμός μοιάζουν αρκετά μεταξύ τους.
Οι περισσότεροι από εμάς πιστεύουν πως μπορούν να διακρίνουν αυτά τα συναισθήματα παρατηρώντας το πρόσωπο κάποιου αλλά τα αποτελέσματα της έρευνας έδειξαν πως για να καταλάβεις τα πραγματικά συναισθήματα κάποιου πρέπει να επικεντρωθείς στην γλώσσα του σώματος.
Ο καθηγητής Hillel Aviezer εξηγεί πως όταν ζητήθηκε από ανθρώπους να καταλάβουν τα συναισθήματα παικτών τένις παρατηρώντας μια ολόκληρη φωτογραφία (πρόσωπο και σώμα) ήταν εύκολο να ξεχωρίσουν πότε κάποιος είχε χάσει και πότε είχε κερδίσει. Όταν όμως τους στην εικόνα φαινόταν μόνο το πρόσωπο μπερδευόντουσαν πολύ.
Είναι γνωστό πως πολλές φορές οι ψυχολόγοι ζητάνε από πελάτες τους να παρατηρήσουν εικόνες στις οποίες ηθοποιοί μιμούνται συναισθήματα και να περιγράψουν ποια συναισθήματα διακρίνουν.
Ο Aviezer αναρωτήθηκε τι θα γινόταν αν έκανε το σενάριο πιο ρεαλιστικό και έτσι αποφάσισε να χωρίσει τους 45 φοιτητές του σε 3 ομάδες.
Η πρώτη ομάδα παρατηρούσε φωτογραφίες παικτών τένις σε στιγμές νίκης ή ήττας τους, στις οποίες φαινόταν το σώμα και το πρόσωπο του παίκτη. Η δεύτερη ομάδα έβλεπε σε εικόνες μόνο τα πρόσωπα των παικτών και η τρίτη ομάδα μόνο τα σώματα τους.
Οι φοιτητές που έβλεπαν την φωτογραφία ολόκληρη και εκείνοι που έβλεπαν μόνο το σώμα καταλάβαιναν με ακρίβεια αν ο παίκτης είχε χάσει την στιγμή που γινόταν η λήψη της φωτογραφίας ή αν είχε κερδίσει.
Αντίθετα, όσοι φοιτητές κοίταγαν εικόνες μόνο με τα πρόσωπα των παικτών είχαν μόλις 50% πιθανότητες να προβλέψουν σωστά τα συναισθήματα του εικονιζόμενου.
Ο Aviezer δήλωσε : «Πολλά από τα ευρήματα μας δημιουργούν μεγάλη έκπληξη γιατί είναι αντίθετα με όσα πιστεύαμε μέχρι σήμερα. Ακόμη και τώρα το 53% από τους συμμετέχοντες στην έρευνα δεν μπορούν να το συνειδητοποιήσουν πως το σώμα μαρτυρά περισσότερα από το πρόσωπο».
Ο καθηγητής ζήτησε επίσης σε μια άλλη ομάδα ανθρώπων να παρατηρήσουν εικόνες στις οποίες το πρόσωπο του εικονιζόμενου έδειχνε ένα συναίσθημα, ενώ η στάση του σώματός του ένα άλλο.
Για παράδειγμα στο πρόσωπο του απεικονιζόταν η υπερβολική χαρά ενώ το σώμα του έβγαζε θυμό. Έπειτα ζήτησε από τους φοιτητές να μιμηθούν οι ίδιοι το συναίσθημα που έβλεπαν στην εικόνα. Όλοι άλλαζαν τα πρόσωπά τους ανάλογα με την στάση του σώματος που έβλεπαν στην φωτογραφία και προσπαθούσαν να μιμηθούν το συναίσθημα που φαινόταν να βγαίνει από το σώμα του εικονιζόμενου και όχι από το πρόσωπο.
Όπως αποδείχτηκε η γλώσσα του σώματος παίζει πολύ μεγαλύτερο ρόλο στην αντίληψη και κατανόηση των συναισθημάτων. Η αλήθεια είναι πως το πρόσωπο είναι πολύ σημαντικό αλλά μήπως δεν δίνουμε πολύ σημασία στο σώμα και στις πόσες πληροφορίες μπορεί να μας χαρίσει;
Μην ξεχνάτε πως και η Liv Boeree ανέλυσε περισσότερο τη στάση του σώματος του Lance Armstrong και σχεδόν καθόλου τις αντιδράσεις του προσώπου του όταν της ζητήθηκε από την Βρετανική εφημερίδα Telegraph να αναλύσει την συνέντευξη του στην Oprah Winfrey, όπου παραδέχτηκε πως έκανε χρήση αναβολικών.