Ωστόσο, το World Series of Poker συνέχισε να αναπτύσσεται, τα fields μεγάλωσαν, ενώ αυξήθηκε ο αριθμός των events που γινόταν στο πλαίσιο της διοργάνωσης.Το 1993, για παράδειγμα, το WSOP περιλάμβανε 20 events (κυρίως Hold Em και Omaha, αλλά και κάποια stud), αλλά τα τρία από αυτά κατέληξαν στα χέρια του Phil Hellmuth.
Μέσα στα επόμενα δέκα χρόνια τα events σχεδόν διπλασιάστηκαν: μόλις μια χρονιά πριν τη νίκη του Moneymaker, ο αριθμός των events ανέβηκε στα 34. Παρά των αυξημένο αριθμό συμμετοχών, τα πολλαπλά μπρασελέ στα ίδια χέρια δεν ήταν κάτι που σταμάτησε να συμβαίνει (γι αυτό, θα χρειαζόταν να περάσει άλλη μια δεκαετία!): το 2002 ήταν η χρονιά του Phil Ivey να «σηκώσει» τρεις τίτλους.
Όσο για το Main Event, από το 1993 μέχρι το 2002, κάθε χρονιά ήταν καλύτερη από την προηγούμενη. Ξεκινώντας με 220 συμμετοχές στο WSOP ME 1993, φτάνουμε στο WSOP ME 2002 έχοντας τριπλασιάσει σχεδόν τον αριθμό των παικτών σε 631. Συνολικά, σε όλη τη διάρκεια της δεκαετίας αυτής, το εισιτήριο του ME, αξίας $10.000, αγοράστηκε 3.867 φορές.
Για χάρη της σύγκρισης, αρκεί να σκεφτεί κανείς ότι μόνο το 2004, τη χρονιά που ακολούθησε τη νίκη του Chris Moneymaker, οι συμμετοχές στο WSOP ME αυξήθηκαν στις 2.576! Και φυσικά, σήμερα θεωρούμε τις 2,5 χιλιάδες συμμετοχές μια καλή day1 από τις τέσσερις που περιλαμβάνονται στο πρόγραμμα.
Ποιοι ήταν οι πρωταθλητές του Main Event αυτά τα χρόνια της αργής, αλλά σταθερής ανάπτυξης πριν το poker boom; Δείτε τους στο βίντεο!
1993 – (00:00) Jim Bechtel, για $1.000.000
1994 – (01:58) Russ Hamilton, για $1.000.000 (και το βάρος του σε ασήμι!)
1995 – (03:55) Dan Harrington, για $1.000.000
1996 – (Δεν περιλαμβάνεται στο βίντεο) Huck Seed, για $1.000.000
1997 – (06:13) Stu Ungar, για $1.000.000
1998 – (08:35) Scotty Nguyen, για $1.000.000
1999 – (12:26) Noel Furlong, για $1.000.000
2000 – (15:23) Chris Ferguson, για $1.500.000
2001 – (16:44) Juan Carlos Mortensen, για $1.500.000
2002 – (18:50) Robert Varkonyi, για $2.000.000