Το High Stakes DB δημοσιεύει σε εννιά μέρη το αφιέρωμα «The Making of Viktor "Isildur1" Blom», το οποίο δημοσιεύτηκε πρώτη φορά στα Σουηδικά από τη διαδικτυακή κοινότητα Svenska Spelare το 2009. Στα πρώτα του μέρη ο ίδιος ο Viktor Blom μιλάει για την ιστορία του, ενώ η συνέχεια είναι γραμμένη από ανθρώπους της κοινότητας που έχουν ζήσει τον παίκτη από κοντά. Σημειώστε ότι όταν ο Blom αναφέρεται σε πράγματα που συνέβησαν «τον τελευταίο καιρό», ή «πρόσφατα» κτλ, δεν μιλάει για το παρόν, αλλά για την εποχή που γράφτηκε το κείμενο.

Στο πρώτο μέρος του αφιερώματος «Η δημιουργία του isildur1», αφήσαμε τον Viktor Blom έφηβο και αποσβολωμένο με το θέαμα του άδειου του bankroll για πρώτη φορά.

Τα πράγματα δεν έδειχναν καλά για τον νεαρό Viktor και την πορεία του στο online πόκερ, πώς θα κατάφερνε να συνεχίσει;

Μέρος 2ο: Ταπί. Και πάλι.

Δε θα χάσω. Μπορώ να το κάνω. Πρέπει να νικήσω τώρα!

Αυτές ήταν οι σκέψεις μου. Είμαι σε μια βαθιά τρύπα αυτή τη φορά. Πέφτω στα $109 SnG αλλά συνεχίζω να μην έχω καλά αποτελέσματα, πρέπει να είναι το κακό κάρμα, από τα τραπέζια των $310, που συνεχίζει να με ακολουθεί. Αδειάζω το λογαριασμό μου εντελώς. WP. Σηκώνομαι, είμαι συντετριμμένος και δεν ξέρω τι να κάνω αλλά συνεχίζω να ρίχνω μπουνιές στον τοίχο. Δεν έχω ξαναβρεθεί σε τόσο άσχημο …. TILT.

Ηρεμώ λιγάκι και εξαργυρώνω τους πόντους που μάζευα όσο έπαιζα. Συνήθως δεν είναι πολλά, αλλά έπαιζα τόσο πολύ, που μπορούσα να κάνω ανάληψη $300 –έχω ακόμα μια ευκαιρία να κερδίσω τα χρήματά μου πίσω! Κατέβηκα σε stakes και άρχισα να παίζω $55, $33 και $22 speed SnG. Αυτά ήταν τα καλύτερά μου παιχνίδια και συνήθως κέρδιζα πολύ περισσότερα απ’ όσα θα έβγαζα στα ψηλότερα όρια. Σχεδόν πάντα τα πήγαινα καλά σε αυτού του είδους τα τουρνουά και η μόνη μου σκέψη είναι: Πρέπει να συνεχίσω. Δεν μπορώ να χάσω. Ο λογαριασμός μου δεν πάει καλά και με κάθε suck out αισθάνομαι ακόμα χειρότερα απ’ όσο αν έχανα ένα ποτ $5.000. Βγαίνω στο bubble του επόμενου SnG και συνεχίζω να χτυπάω τον τοίχο.

Σηκώνομαι και αρχίζω να περπατάω τριγύρω, ακόμα πιο συντετριμμένος. Γυρίζω στον υπολογιστή και συνειδητοποιώ ότι μπορώ να παίξω δυο ακόμα SnG των $22. Συνειδητοποιώ το δρόμο που έχω πάρει, αλλά δεν μπορώ να τα παρατήσω. Θέλω να ρεφάρω τόσο πολύ, αλλά χάνω συνέχεια. Άδειασα το λογαριασμό μου ξανά!!!!!?????? `%!"¤#!!

Είναι μόλις 7 το πρωί όταν ξαπλώνω στο κρεβάτι μου. Δεν έχω αισθανθεί ποτέ χειρότερα. Τότε συνειδητοποιώ ότι έχω ένα ραντεβού στο σχολείο σε 2 ώρες – είναι για τις απουσίες μου, δεν έχω μαθήματα μέχρι τη 1 το μεσημέρι. Ευχαριστώ, αυτό ακριβώς μου χρειαζόταν!

Πηγαίνω στη συνάντηση και υπόσχομαι να παρακολουθήσω όλα μου τα μαθήματα, για να μπορέσω να διατηρήσω το κρατικό μου επίδομα. Το κρατικό επίδομα – πολλά λεφτά… Μετά γυρίζω στο σπίτι για να κοιμηθώ πριν το μάθημα. Όταν επιστρέφω στο σχολείο, ανακαλύπτω ότι το μάθημα είχε ακυρωθεί. Ωραία, δεν το πιστεύω ότι έπρεπε να γυρίσω στο σχολείο για το τίποτα, όλη μου η ζωή μου φαίνεται σαν στημένο παιχνίδι. Ξανά στο σπίτι για να κοιμηθώ άλλη μια ώρα, πριν το ξυπνητήρι μου με σηκώσει για τρίτη φορά σε τέσσερις ώρες. Πίσω στο σχολείο για να δω το φίλο μου, τον ίδιο φίλο του οποίου τα λεφτά πέταξα το προηγούμενο βράδυ. Του λέω τα πάντα και ντρέπομαι. Αισθάνομαι σαν καμένος τζογαδόρος.

Είχα μερικά λεφτά με τα οποία υποτίθεται ότι θα πλήρωνα το νοίκι μου και τέτοια. Αυτό το «σωσίβιο» ήταν που μου έδωσε το περιθώριο να τα χάσω όλα, αλλά σήμαινε ότι έπρεπε να τηλεφωνήσω στο σπίτι. Αυτό θα είναι άσχημο, σκεφτόμουνα, οι γονείς μου θα τρελαθούνε. Μπορώ μόνο να ελπίζω ότι η συζήτηση θα είναι σύντομη. Ο πατέρας μου γίνεται έξω φρενών, αλλά η μητέρα μου δείχνει περισσότερη κατανόηση, οπότε μιλάω με τη μητέρα μου. Μπορώ ακόμα να ακούσω τον πατέρα μου. - #"!!!#!". Έχω βαρεθεί. Εγώ είμαι αυτός που έχασε τα λεφτά του. Ξέρω τι έχω κάνει. Αυτό που έχω κάνει είναι άρρωστο, έχω χάσει τεράστια ποσά. Έπαιξα με το λογαριασμό ενός φίλου και έχασα τα λεφτά του. Τα ξέρω όλα αυτά, αλλά νομίζω ότι η αγωνία μου και οι τύψεις θα έπρεπε να φτάνουν, δε χρειάζεται να τον ακούω να μου φωνάζει. Ξέρω ότι μου αξίζει, αλλά αισθάνομαι τόσο άσχημα, που αν είχα ποτέ σκεφτεί την αυτοκτονία, θα ήταν εκείνη τη στιγμή. Δεν σκέφτηκα ποτέ την αυτοκτονία ωστόσο, το μόνο που ήθελα να κάνω ήταν να πληρώσω το φίλο μου και να μην ακούσω τίποτα άλλο πια για το θέμα. Δεν ήθελα να επιστρέψω στο πατρικό μου. Οι γονείς μου θα με υποστήριζαν με 5,500 Κορώνες Σουηδίας (€650) κάθε μήνα. Αυτό θα κάλυπτε το φαγητό, το νοίκι και τέτοια. Δεν μπορούν να με πετάξουν, μπορούν; Τα έβγαλα πέρα με τα οικονομικά μου, κατά κάποιο τρόπο…

Οι γονείς μου ήθελαν να μετακομίσω πίσω στο σπίτι όταν έμαθαν τι είχε γίνει. Δεν ήθελα ούτε να το σκέφτομαι. Τους είπα ότι θα βρω μια κανονική δουλειά σύντομα. Είχα μια κοπέλα τότε και δε θα μπορούσα να τη δω αν γύριζα στο πατρικό μου. Ζούμε μακριά ήδη, όπως ήταν τα πράγματα.

Τους είπα ότι θα σταματήσω το πόκερ. Πάντα πίστευα ότι θα μπορούσα να βγάζω ένα μεροκάματο παίζοντας πόκερ, αλλά έπαιζα σε χαμηλά stakes, όπως $55, $33 και $22 όταν έμεινα ταπί. Τι μπορούσα να κάνω με βαθμούς που δε με βάζανε στο κολέγιο, όταν δεν μπορούσα να νικήσω ούτε σε αυτά τα stakes;

Υποσχέθηκα στους γονείς μου ότι θα έπιανα δουλειά σύντομα, αντί να γυρίσω στο σπίτι. Πανικός! Χρειαζόμουν πραγματικά μια δουλειά, και πιο σημαντικό, χρειαζόμουν λεφτά. Το πόκερ; Δεν ήθελα ούτε να το σκέφτομαι.

Βράδυ Παρασκευής: Μετά βίας έχω αρκετά χρήματα για να βγω για ένα ποτό, αλλά τι μπορώ να κάνω, εκτός από το να πίνω και να ΧΧΧ για να προσπαθήσω να ξεχάσω; Απ’ ότι φαίνεται, δεν μπορούσα να κάνω ούτε αυτό – λιποθύμησα. Τουλάχιστον, ήταν καλό που ξύπνησα χωρίς hangover. Οι μέρες περνούσαν ως συνήθως και βρέθηκα να σκέφτομαι την κατάστασή μου και να μετανιώνω. Σκεφτόμουν συνέχεια ότι το ξέρω πώς μπορώ να βγάλω χρήματα παίζοντας πόκερ, γιατί χρειαζόμουν ένα πτυχίο; Το σκεφτόμουν για μέρες και κατέληξα ότι έχω 3 επιλογές:

-Να γυρίσω στο πατρικό μου. Αυτό θα σήμαινε ότι έπρεπε να αφήσω το πόκερ και να συγκεντρωθώ στο σχολείο
 -Να βρω μια δουλειά, να αφήσω το πόκερ
 -Το πόκερ

Χρειαζόμουν χρήματα άμεσα, αν δεν έβρισκα χρήματα θα έπρεπε να γυρίσω στο σπίτι των γονιών μου. Μίλησα με τη μητέρα μου για την κατάσταση. Φαίνεται ότι ο πατέρας μου της είχε ήδη ζητήσει να ειδοποιήσει το σπιτονοικοκύρη μου ότι θα μετακόμιζα, αλλά η ίδια είχε περισσότερη κατανόηση. Μου έδωσε λίγο χρόνο, αλλά επέμεινε ότι έπρεπε να συγκεντρωθώ στις σπουδές μου. Κάθε κουβέντα μας κατέληγε: Όχι άλλο πόκερ – Φυσικά μαμά.

Είχα βάλει τις επιλογές μου στη σειρά. Έπρεπε να κάνω μια επιλογή. Διάλεξα το πόκερ, θα του έδινα άλλη μια ευκαιρία. Θα έχανα τον έλεγχο της ζωής μου, το ήξερα ότι θα τον έχανα, ήταν προφανές για μένα, αλλά αυτή τη φορά δεν υπήρχε επιστροφή. Έπρεπε να τα καταφέρω.