Στο τελευταίο του άρθρο ο Barry Carter, με αφορμή το πρόσφατο Big One for One Drop Extravaganza που απευθυνόταν αποκλειστικά σε ερασιτέχνες παίκτες, προσπαθεί να προσδιορίσει τι είναι αυτό που κάνει έναν παίκτη πραγματικό επαγγελματία:

Την περασμένη εβδομάδα το Big One for One Drop Extravaganza ήταν ένα μοναδικό event για αρκετούς λόγους – ο κυριότερος των οποίων ήταν το ότι δεν επιτράπηκε η συμμετοχή σε επαγγελματίες παίκτες. Οι πλούσιοι high rollers φαίνεται να μην το διασκεδάζουν ιδιαίτερα όταν πρέπει να αντιμετωπίσουν τους καλύτερους παίκτες στον κόσμο – και ποιος μπορεί να τους κατηγορήσει άλλωστε;

Παρόλα αυτά, κάποιοι από τους 26 συμμετέχοντες όπως οι Χαράλαμπος Βούλγαρης, Dan Shak, James Bord, Bobby Baldwin, Rick Salomon και Cary Katz δεν μπορούν να χαρακτηριστούν ακριβώς ως ερασιτέχνες.

Αρκετοί εξ αυτών έχουν κερδίσει τίτλους σε WSOP, EPT και WCOOP ενώ για πολλούς λέγεται ότι έχουν κερδίσει εκατομμύρια σε cash games. Σίγουρα οι περισσότεροι από αυτούς έχουν πολλά χρήματα από άλλες δραστηριότητες, όμως πολλοί μπορούν να θεωρηθούν καλύτεροι από αρκετούς αναγνωρισμένους επαγγελματίες παίκτες.

Με την ίδια λογική θα μπορούσαν να συμμετάσχουν στο event επαγγελματίες που έχουν καταφέρει να κερδίσουν χρήματα και από άλλες δραστηριότητες – όπως για παράδειγμα ο Phil Galfond που έχει training site και σκοπεύει να ανοίξει online poker room μέσα στο 2017 αλλά και ο Tony G.

Το επιχείρημα που μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε αυτήν την περίπτωση είναι ότι όταν οι παίκτες βγάζουν το μεγαλύτερο κομμάτι των εσόδων τους από το πόκερ, τότε μπορούν να χαρακτηριστούν επαγγελματίες. Αυτό όμως σημαίνει άραγε ότι αν χάσουν το μεγαλύτερο μέρος του bankroll τους μπορούν να δηλωθούν ως ερασιτέχνες; Ο Jerry Yang έγινε αυτόματα επαγγελματίας μόλις κέρδισε το WSOP Main Event επειδή κέρδισε περισσότερα χρήματα από όσα έβγαζε στη δουλειά του μέχρι εκείνη τη στιγμή;

Θυμάμαι μια εποχή που όλοι ήθελαν να είναι γνωστοί σαν επαγγελματίες παίκτες πόκερ. Τα πρώτα χρόνια του poker boom όποιος συμμετείχε σε live events και είχε ένα ιδιαίτερο online nickname ήθελε να χαρακτηρίζεται pro. Αυτό συνέβαινε γιατί το παιχνίδι ήταν σε εμβρυικό επίπεδο και δεν υπήρχε τρόπος να ξέρουμε ποιος κερδίζει και ποιος χάνει σε βάθος χρόνου.

Πλέον το παιχνίδι έχει εξελιχθεί τόσο ώστε η ζωή του pro να μην είναι ιδιαίτερα αξιοζήλευτη. Το πόκερ έχει γίνει πολύ δυσκολότερο και οι επαγγελματίες παίκτες σήμερα δεν θεωρούν πολύ κολακευτικό τον χαρακτηρισμό τους.

Πως λοιπόν αποφασίζουμε αν κάποιος είναι Pro και ποιος όχι; Φαίνεται ότι τα κριτήρια που χρησιμοποιούνται σε τουρνουά όπως το One Drop βασίζονται στο πως ένας παίκτης έφτασε στο σημείο που βρίσκεται παίζοντας high stakes εξ αρχής.

Η διάκριση μεταξύ επαγγελματιών και ερασιτεχνών δεν είναι πλέον το ίδιο ξεκάθαρη – όπως συμβαίνει και μεταξύ του live και του online πόκερ. Οι επαγγελματίες θέλουν να ξεχωρίσουν τους τρόπους με τους οποίους βγάζουν τα χρήματά τους και σε πολλές περιπτώσεις το πόκερ δεν είναι η κύρια πηγή εισοδήματος. Όταν ερασιτέχνες παίζουν στα δυσκολότερα τραπέζι είναι αναπόφευκτο κάποια στιγμή να γίνουν ιδιαίτερα ανταγωνιστικοί.