Το Main Event του WSOP 2016 χαρακτηρίστηκε εκτός από την εμβληματική επικράτηση του Qui Nguyen για πάνω από $8.000.000 και από την ιδιαίτερα υψηλή φορολογία που έβγαλε, ουσιαστικά, νικητή την… εφορία.

Η αλήθεια, όμως, είναι ότι λίγο – πολύ όλοι όσοι ασχολούνται με το πόκερ πληρώνουν καθημερινά τους δικούς τους φόρους, οι οποίοι δεν έχουν να κάνουν με χρήματα. Ποιοι ακριβώς είναι αυτοί, θα δούμε παρακάτω:

Ο φόρος της αναμονής

Αν είστε επαγγελματίας παίκτης – ιδιαίτερα της live σκηνής – κάνετε συχνά ταξίδια και μετακινήσεις για να βρείτε τα καλύτερα παιχνίδια. Ο φόρος της αναμονής σε λόμπι αεροδρομίων, σταθμούς τρένων αλλά και στην κίνηση της πόλης είναι το τίμημα που πληρώνετε.

Ο φόρος του κουτσομπολιού

Αν είστε αρκετά τυχερός ώστε να έχετε φτάσει σε τέτοιο επίπεδο ώστε ο εαυτός σας να είναι πλέον αναγνωρίσιμος από το μεγαλύτερο κομμάτι της κοινότητας του πόκερ, τότε άμεσα μπαίνετε στη διαδικασία πληρωμής φόρου για το κουτσομπολιό και τα σχόλια που θα δεχτείτε από το κοινό.

Ο φόρος του εκνευρισμού

Είναι αδύνατον να συμπεριφέρεστε σα ρομπότ στα τραπέζια του πόκερ. Ο συγχρονισμός με τα προσωπικά σας συναισθήματα είναι ζωτικής σημασίας στο παιχνίδι. Η αφαίρεσή τους δεν είναι το κλειδί – αντίθετα πρέπει να συγκεντρωθείτε στην αποδοχή τους. Θα πληρώσετε φόρο μέσα από τον εκνευρισμό σας πολλές φορές στο παιχνίδι και καλά θα κάνετε να το συνηθίσετε.

Ο φόρος του άγχους

Είτε κερδίζετε είτε χάνετε στα τραπέζια, το άγχος είναι ένας φόρος που δεν μπορείτε να αποφύγετε. Είναι μέρος της φύσης σας και δεν έχει να κάνει με το πόσο επιτυχημένοι μπορεί να είστε. Πολύ συχνά, όσο μεγαλύτερη είναι η δύναμή σας, τόσο περισσότερες οι ευθύνες και κατ’ επέκταση το άγχος.

Ο φόρος της πλήξης

Δεν μπορείτε να παίζετε σε όλες τις παρτίδες και ούτε πρέπει να το κάνετε. Θα υπάρξουν περίοδοι μακράς διάρκειας στα τραπέζια όπου θα είστε ανενεργοί και θα μπείτε μέχρι και στη διαδικασία να αναρωτηθείτε για ποιο λόγο ακριβώς παίζετε. Αυτός είναι ο φόρος της πλήξης.

Το σημαντικό με αυτού του είδους τη μη οικονομική φορολογία είναι να μάθετε να ζείτε μαζί της, όπως έχετε συνηθίσει να πληρώνετε τους κανονικούς φόρους στην καθημερινότητά σας. Όπως επισήμανε και ο Ryan Holiday στο βιβλίο του “The Daily Stoic”: “πληρώστε τους και απολαύστε τους καρπούς όσων μένουν να κρατήσετε δικά σας.”