Ο Joe Cada, πρωταθλητής του World Series of Poker Main Event το 2009, σε ένα τελικό τραπέζι με τον «βασιλιά» Phil Ivey συζητά σε πρόσφατη δημοσίευση του για τα μαθήματα που του δίδαξε το παιχνίδι του πόκερ, για την επιτυχία του και για όσα πιο «πικρά» του συνέβησαν.

Αν μη τι άλλο, ανοίγει πολλά θέματα συζήτησης...: 

• Το πόκερ μου έμαθε να ανοίγομαι. Πριν το Main Event ήμουν στ’ αλήθεια ντροπαλός και δε θα μπορούσα ποτέ να αντιμετωπίσω έναν λόγο μπροστά στην τάξη μου, ή το να μιλάω με αγνώστους. Αλλά με όλα τα Μέσα και τους ανθρώπους μου με «κυνήγησαν» όταν κέρδισα το μπρασελέ, βοηθήθηκα πολύ σαν άνθρωπος.

• Όταν ήμουν 18 έπαιζα $10/$20 και όταν έφτασα τα 19 έπαιζα heads-up $50/$100. Σίγουρα είχα τα downswings μου, αλλά ποτέ δεν έμεινα ταπί. Δε θα το επέτρεπα ποτέ στον εαυτό μου. Έμαθα με τον δύσκολο τρόπο ότι το να χάνω σημαντικά ποσά με επηρεάζει διανοητικά, οπότε ξέρω πότε ήρθε η ώρα μου να πάω ταμείο και να ξεκινήσω από την αρχή.

• Σιχαίνομαι να σκέφτομαι αρνητικά και αισθάνομαι ότι είμαι πολύ πιο ώριμος τώρα που αξιολογώ τις νίκες και τις ήττες μου. Θα έπρεπε να είμαι. Στάθηκα πολύ τυχερός στη ζωή.

• Ακόμα με κριτικάρουν για πολλά χεριά που αισθάνομαι ότι δε θα έπρεπε. Είναι αστείο. Τα χέρια που νιώθω ότι έκανα λάθη πίσω στο 2009 δεν είναι ποτέ τα χέρια που αναφέρουν. Μου έτυχε μερικοί επαγγελματίες των live να έρθουν και να μου πουν «είσαι χάλια» και θεωρώ ότι δεν το άξιζα. Έπρεπε να δώσω πολλές εξηγήσεις. Αλλά έχω υπάρξει πολύ τυχερός και είμαι ο πρώτος που θα το παραδεχτεί. Όταν είσαι επαγγελματίας παίκτης τουρνουά, υπάρχει ο παράγοντας τύχη αναμεμειγμένος σχεδόν σε κάθε κατάσταση.

• Έχω αρκετούς φίλους που έχουν κερδίσει μπρασελέ, ή είχαν τερματίσει στις 3 πρώτες θέσεις σε τουρνουά με πολλά χρήματα και είναι καλό να έχεις γύρω σου ανθρώπους που γνωρίζουν τι περνάς στη ζωή σου. Οι φίλοι μου από το σχολείο με είδαν να κερδίζω πολλά λεφτά στο πόκερ και όταν μπήκα στους November 9 δεν τους έκανε εντύπωση, γιατί δεν καταλαβαίνουν τη βιομηχανία.

• Όταν ξεκίνησα να παίζω πόκερ είχα τόσα κίνητρα, ήθελα να γίνω ο καλύτερος και να παίξω τα ψηλότερα stakes και το πόκερ με στρέσαρε πραγματικά πολύ. Τώρα είναι το ακριβώς αντίθετο. Δε θέλω να ταξιδεύω πολύ και μου αρέσει να είμαι στο σπίτι. Το να βρει κανείς την ισορροπία είναι αρκετά δύσκολο.

• Δεν θα έπρεπε να σκέφτεστε το πόκερ πάρα πολύ. Τους πρώτους μήνες από τότε που κέρδισα το ME, ήμουν ένοχος της υπερβολικής ανάλυσης κάθε χεριού που έπαιζα. Πώς με έβλεπαν οι άλλοι; Προσπαθούν να μου κάνουν κόλπα; Το να νικάς την ίδια σου την ψυχολογία μπορεί να γίνει το δυσκολότερο πράγμα όταν έχεις κερδίσει κάτι τόσο μεγάλο.

• Τα τελευταία χρόνια έχω μάθει ότι δεν μπορείς να εμπιστεύεσαι τον καθένα. Είχα ένα φίλο με τον οποίο έπαιζα χαρτιά και μοιραζόμασταν πολλά κοινά ενδιαφέροντα , όπως το ποδόσφαιρο και τα βιντεοπαιχνίδια. Και μετά μου έκλεψε ένα από τα καρνέ των επιταγών μου και 60 χιλιάδες δολάρια. Οι άνθρωποι μπορεί να φαίνονται διαφορετικοί από αυτό που πραγματικά είναι και πρέπει να είσαι προετοιμασμένος γι αυτούς που ψάχνουν να βγάλουν κάτι χωρίς να δώσουν τίποτα.

• Πίστευα ότι θα ήμουν πολύ αγχωμένος όταν κάθισα στο τελικό τραπέζι του 2009 και ότι θα πάλευα με την πίεση. Αλλά το πρώτο πράγμα που πρέπει να μάθεις για το πόκερ είναι ότι όσο μεγάλα κι αν είναι τα stakes, εσύ παίζεις απλά τα φύλλα σου, όπως κάθε άλλη φυσιολογική μέρα.

• Έχω συμμετάσχει σε παιχνίδια που οι άλλο παίκτες ήταν καλύτεροι από μένα, τόσο απλά. Αλλά το να γνωρίζεις να επιλέγεις τα παιχνίδια σου, να γνωρίζεις από ποιον είσαι καλύτερος και ποια είναι τα σημεία αδυναμίας είναι κάτι που θα πρέπει να το διδαχθεί κανείς μόνος του. Απλά και μόνο επειδή κέρδισες το Main Event, δε γίνεσαι ο καλύτερος παίκτης στον κόσμο. Ήμουν ο ίδιος παίκτης πριν κερδίσω και είμαι ο ίδιος παίκτης τώρα.