Κι αν το μεγάλο σου ταλέντο είναι το πόκερ; Θα μπορούσες να το ξέρεις από την τρυφερή ηλικία των 5; Λοιπόν, ο David “Chip” Reese το ήξερε, όταν στα 5 του έμαθε πόκερ και στα 6 του «μαδούσε» τα μεγαλύτερα παιδιά στη γειτονιά!

-Κυρία Reese, ο γιός σας τζογάρει με τα άλλα παιδιά, παίζουν κάρτες του μπέιζμπολ στα χαρτιά
-Δώστε του ένα μάθημα, πάρτε του όλες τις κάρτες για να μην το ξανακάνει.
-Λοιπόν …αυτό είναι το πρόβλημα. Μας έχει «μαδήσει».

Όπως λέει ο ίδιος ο Reese στη συνέντευξη που ακολουθεί (από τα τηλεοπτικά επεισόδια του Poker Superstars Invitational Tournament), αυτός ο διάλογος είναι πραγματικός και αυτή είναι η ιστορία του για το πώς ξεκίνησε να παίζει πόκερ.

Έπασχε από ρευματικό πυρετό και η μητέρα του τον κράτησε στο σπίτι για ένα χρόνο περίπου. Σε αυτό το διάστημα, για να τον διασκεδάσει, του έμαθε χαρτιά. Ίσως να μην το φανταζόταν τότε, όμως τα μαθήματά της έφτασαν για να κάνει ο David το πρώτο του ξεκίνημα στον κόσμο του πόκερ.

Σε αυτή που θεωρείται η τελευταία συνέντευξη της ζωή του, ο Chip Reese μίλησε για το τι θεωρεί ο ίδιος ότι αποτελεί «θρύλο» του πόκερ:

Katie Lindsay: Τι πιστεύεις ότι κάνει κάποιον «θρύλο»;

Chip Reese: Πιστεύω ότι πρέπει να είσαι στην αρένα και να δίνεις μάχες για μεγάλο χρονικό διάστημα. Ξέρεις, το αρχικό «Hall of Fame of Poker», το οποίο έχει αλλάξει πολύ τώρα (σ.σ. η συζήτηση έγινε το 2007), αλλά το αρχικό «Hall of Fame» είχε συγκεκριμένα κριτήρια, που έπρεπε να πληροί κάποιος για να εισαχθεί και δεν έμπαιναν κάποιοι κάθε χρόνο.

Έμπαιναν άνθρωποι μόνο όταν υπήρχε κάποιος που άξιζε να ανήκει σε αυτό. Και τα αρχικά κριτήρια ήταν ότι έπρεπε να έχεις παίξει στο υψηλότερο δυνατό επίπεδο, απέναντι στους αντιπάλους σου, τον καλύτερο δυνατό συνδυασμό, ή τον καλύτερο δυνατό ανταγωνισμό, για μακρά περίοδο και να έχεις αντέξει στη δοκιμασία του χρόνου. Αυτό είναι όλο το νόημα του τζόγου.

Ο Doyle μάλλον το περιέγραψε καλύτερα, όταν ένας ρεπόρτερ τον ρώτησε ποιος είναι ο καλύτερος νέος παίκτης πόκερ , και ξέρεις ποια ήταν η απάντηση του Doyle; Είπε «ρώτησέ με σε είκοσι χρόνια ποιος είναι ο καλύτερος παίκτης». Δεν μπορείς πραγματικά να ξέρεις, γιατί βραχυπρόθεσμα υπάρχει τεράστιο ποσοστό τύχης και στο σημερινό κόσμο, υπάρχει τεράστιο ποσοστό δημοσιότητας. Αν κάποιος κερδίσει ένα μεγάλος τουρνουά ή μερικά μεγάλα τουρνουά και σίγουρα υπάρχουν πολλοί παίκτες εκεί έξω των οποίων τα ονόματα είναι πολύ γνωστά, που παίζουν ένα τεράστιο αριθμό τουρνουά. Κάποιοι δεν παίζουν πολλά τουρνουά και κάποιοι ταξιδεύουν παντού, παίζοντας σε πολλά τουρνουά και σίγουρα ελπίζω ότι κερδίζουν μερικά τουρνουά, από αυτά που παίζουν, οπότε το όνομά τους βγαίνει εκεί έξω. Η αλήθεια είναι ότι πρέπει να αντέξεις στο χρόνο. Είναι από αυτές τι δουλειές που δε θα μάθεις μέσα σε μια νύχτα ποιος είναι ο καλύτερος παίκτης.

♠  Περίπου μια εβδομάδα μετά (4 Δεκεμβρίου 2007), η Katie Lindsay, η δημοσιογράφος που πήρε τη συνέντευξη, πληροφορήθηκε, μαζί με τον υπόλοιπο κόσμο, για τον θάνατο του Chip Reese, ενός από τους ελάχιστους θρύλους του πόκερ, που πληρούσε όλες τις προϋποθέσεις που έθεσε ο ίδιος για τη χρήση του όρου.

Στη διάρκεια της καριέρας του υπήρξε πολύ πιο χαμηλών τόνων απ’ όσο θα περίμενε κανείς, αλλά και απ’ όσο ήταν πολλοί συνάδερφοί του, ειδικά στην «μετά-pokerboom» εποχή. Υπήρξε ωστόσο ο «αληθινός βασιλιάς του πόκερ» (όπως τον είχε πει ο Daniel Negreanu).

Στη μνήμη του γράφτηκαν δεκάδες κείμενα και έγιναν άλλα τόσα βίντεο: όλοι κατέληγαν στο ότι είναι ένας από τους καλύτερους, αν όχι ο καλύτερος παίκτης και άνθρωπος στον κόσμο του πόκερ.

Πάρτε μια γεύση στο αφιέρωμα του CardPlayer, στο βίντεο.

Ή την ομιλία του Doyle Brunson στην έναρξη του H.O.R.S.E. event στο WSOP του 2008

Άλλωστε, έγινε ο πιο μικρός σε ηλικία παίκτης που είδε το όνομά του να μπαίνει ανάμεσα στα ονόματα των παικτών του Poker Hall of Fame, όταν ήταν 40.

Μετά το θάνατό του (αρχικά ως άγραφος κανόνας, αλλά πλέον ως ρητή προϋπόθεση) οι νεοεισαχθέντες στο PHOF πρέπει να είναι άνω των 40.

♥ Πώς έφτασε μέχρι εκεί;

Μεγαλώνοντας ο νεαρός Reese βρέθηκε στο κολέγιο του Dartmouth, έχοντας απορρίψει το Harvard και πολύ σύντομα κυριάρχησε στα παιχνίδια πόκερ της αδερφότητας στην οποία ανήκε. Σήμερα, το δωμάτιο όπου έπαιζε πόκερ στο κολέγιο έχει ονομαστεί “The David E. Reese Memorial Card Room”. Δεν έκανε όμως μόνο αυτό. Πήρε πτυχίο στα Οικονομικά, ήταν σε αθλητικές ομάδες και σε ομάδες debate.

Έχοντας αποφοιτήσει, το 1974, σκέφτηκε ότι ήθελε να μετακινηθεί στη Νομική του Stanford, όμως πριν φτάσει εκεί είχε μια ιδέα: να περάσει ένα σαββατοκύριακο στο Βέγκας, με 400 δολάρια στην τσέπη.

Το σαββατοκύριακο έγινε μια βδομάδα και η μία βδομάδα, δύο. Μετά από ένα μήνα, ο Reese ήταν ακόμα εκεί και είχε κερδίσει πάνω από $50.000. Πολύ σύντομα, έπαιζε στο “Big Game” με τον Moss, τον Brunson και όλους τους μεγάλους της εποχής.

Το ενδιαφέρον του προσέλκυαν πρώτιστα τα cash games, παρ’ όλα αυτά κέρδισε 3 μπρασελέ στο WSOP.

♣ Δείτε το επεισόδιο από την τηλεοπτική κάλυψη του H.O.R.S.E. event το 2006, στο οποίο κέρδισε το τελευταίο του μπρασελέ.

Ο Reese πήγε ταμείο 17 φορές σε WSOP και έκανε ένα τελικό τραπέζι σε WPT. Έλεγε ότι τον πίεζαν τα …παιδιά του να παίζει σε τουρνουά, καθώς μετά το poker boom, ήθελαν να τον δουν σε τηλεοπτικά events. Δεν είναι τυχαίο ότι απείχε από WSOP σχεδόν μια δεκαετία πριν τη συμμετοχή του το 2004.

Παίζοντας ωστόσο, μας έδωσε την ευκαιρία να απολαύσουμε …επικά τραπέζια στο WSOP, όπως αυτό στο βίντεο όπου κάθονται μαζί Doyle Brunson, Chip Reese, Andy Bloch, TJ Cloutier και Phil Ivey.

♦ Στο heads up, Brunson εναντίον Reese.

♠ Τι θεωρούσε ότι μετράει στο πόκερ;

«Αυτό που πραγματικά διαχωρίζει τους κορυφαίους παίκτες από τους καλούς παίκτες πόκερ είναι όταν τα πράγματα πάνε στραβά. Είναι όπως στη ζωή. Ένα μακρύς δρόμος που δεν έχει στροφές. Είναι το πώς διαχειρίζεται τις αντιξοότητες σε ένα παιχνίδι πόκερ που μετράει».

Στο πλαίσιο των συνεντεύξεων για το National Heads-Up Championship, τον ρώτησαν αν υπάρχει περίπτωση να σταματήσει να παίζει πόκερ. «Θα σταματήσω στην κηδεία μου. Και μόνο ο Θεός ξέρει τι θα κάνω μετά».

Ενός λεπτού σιγή, στη μνήμη του Chip Reese, στο WPT