Ένα διαλυμένο σκηνικό για την Full Tilt Poker, κατηγορίες για τον Phil Ivey και βαρύτατες ευθύνες για τον Ray Bittar είναι η εικόνα που έχει ο Andy Bloch για το σκάνδαλο της εταιρίας στην οποία υπήρξε μέτοχος και εκπρόσωπος.

Το blog της DiamondFlush έκανε και πάλι το θαύμα του! Η ρεπόρτερ, που μας έχει συνηθίσει σε έγκυρες πληροφορίες ήδη από τις πρώτες μέρες μετά την Black Friday, επέστρεψε μια συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης με τον Andy Bloch. Μάλιστα, στην εισαγωγή μας υπόσχεται περισσότερες συνεντεύξεις από τους πρωταγωνιστές της εταιρίας.

Για λόγους ευκολίας στην ανάγνωση, έχουμε χωρίσει τη συνέντευξη σε δύο μέρη. Διαβάστε το πρώτο μέρος.

Ας επιστρέψουμε στο θέμα των χρημάτων των μελών για ένα λεπτό, είπες ότι εκτός από τους ιδιοκτήτες που είπαν ότι δεν είχαν τα λεφτά, για να τα στείλουν, κάποιοι άλλοι μέτοχοι δεν ήθελαν να το κάνουν. Μπορείς να μιλήσεις γι αυτό;

Λοιπόν, κάποιοι είπαν ότι “δε θέλω να στείλω χρήματα με τον Ray στη θέση του CEO” ή “δε θέλω να στείλω χρήματα με τις σημερινές συνθήκες στον ιστό της εταιρίας”. Νομίζω ότι υπήρχαν πραγματικοί λόγοι για κάποιους. Νομίζω ότι ακόμα και αν τα πράγματα ήταν διαφορετικά, κάποιοι από αυτούς θα είχαν βρει δικαιολογίες για να μη στείλουν χρήματα, και δυστυχώς, υπήρχαν πιστεύω αρκετές δικαιολογίες για τους ανθρώπους να μην στείλουν χρήματα. Αν όλοι είχαν τη δυνατότητα να στείλουν το ίδιο χρηματικό ποσό, θα ήταν εύκολο. Τίποτα δεν θα ήταν άδικο τότε, αλλά δυστυχώς, αυτό ήταν αδύνατον. Πώς δίνεις στους ανθρώπους το σωστό κίνητρο να στείλουν χρήματα, όταν άλλοι δεν το κάνουν; Υπήρξαν πολλές συζητήσεις γι αυτό.

Το κίνητρο θα ήταν να σωθεί η εταιρία

Ναι, το κίνητρο να σωθεί η εταιρία ήταν μεγάλο, αλλά το ρίσκο ήταν μεγάλο και πώς στέλνεις χρήματα, όταν άνθρωποι με μεγαλύτερο ποσοστό (σ.σ. ιδιοκτησίας) δεν στέλνουν τίποτα;

Θα είχε γίνει διεύρυνση μετοχικού κεφαλαίου, σωστά;

Ναι, υπήρχαν συζητήσεις γι αυτό. Υπήρξαν επίσης συζητήσεις για το αν τα λεφτά που θα ερχόταν θα θεωρούνταν κάποιου είδους δάνειο, αλλά ακόμα και με πώληση μετοχών, ή με δάνειο, θα μπορούσαν να έχουν καταλήξει να μην αξίζουν τίποτα, αν η εταιρία δεν επιβίωνε. Μέρος των συζητήσεων με κάποιους από τους επενδυτές, ήταν η πιθανότατα κάποιοι από τους μετόχους να επενδύσουν επίσης. Ακόμα και τότε, ήταν δύσκολο να κάνεις τους ανθρώπους να δεσμευτούν για οποιοδήποτε συγκεκριμένο ποσό. Προσπαθήσαμε να υπολογίσουμε μια συνολική παράλληλη επένδυση (σ.σ. των μελών) ύψους $10-20 εκατομμυρίων, αλλά δεν υπήρχε τρόπος να ξέρουμε αν τα ποσά που υποσχόταν οι άνθρωποι ήταν αληθινά ή όχι, γιατί ποτέ δεν συνέβη. Μέρος αυτών θα ήταν η ρευστοποίηση κάποιων προσωπικών περιουσιακών στοιχείων, όπως ακινήτων και αυτό θα ήταν επίσης δύσκολο. Κι αυτό επίσης δεν ίσχυε σε όλες τις περιπτώσεις, γιατί κάποιοι άνθρωποι είναι απλά πραγματικά κακοί με τα λεφτά και δεν είχαν ούτε ρευστό, ούτε κάποια περιουσιακά στοιχεία για να ρευστοποιήσουν.

Υπήρξαν όμως τουλάχιστον όροι σε κάποιες από τις συζητήσεις με τους επενδυτές ότι θα επιτραπούν είτε οι παράλληλες επενδύσεις από τους μετόχους, είτε μια συνολική μεγάλη παράλληλη επένδυση από την ιδιοκτησία, σωστά;

Ναι, αλλά ήταν αδύνατον να πάρουμε προσφορές σε χρήματα, ή ιδιοκτησιακά στοιχεία εκείνη την εποχή.

Και εκείνοι οι επενδυτές, εκείνη την εποχή, είτε σε μορφή δανείων, είτε αγοράζοντας ποσοστά της εταιρίας …εκείνα τα λεφτά, ήταν για να πληρωθούν οι παίκτες, σωστά;

Ναι, πιθανόν το 75% αυτών θα πήγαιναν στους παίκτες απευθείας και τα υπόλοιπα θα πλήρωναν τα τεράστια έξοδα που εκκρεμούσαν και τέτοια.

OK, αφού ανέφερες τη μήνυση του Ivey, που ήρθε νωρίς τον Ιούνιο, άκουσα ότι υπήρξε μια προσπάθεια από την πλειοψηφία των μετόχων, να ανατρέψουν τον τότε Πρόεδρο του Διοικητικού Συμβουλίου και Διευθύνοντα Σύμβουλο, Ray Bitar, αυτό δεν είναι σωστό;

Ναι

Και ήσουν ένας από τους μετόχους που είχε συμφωνήσει να γίνει Πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου, μετά την ανατροπή αυτή, σωστά;

Ναι, απρόθυμα αφού με παραπλάνησαν

Σε παραπλάνησαν;

Ναι

Μπορείς να μας το εξηγήσεις;

Λοιπόν, αρχικά δεν ήμουν στις συναντήσεις όπου συζητήθηκε ότι αυτός ο δρόμος ήταν που ήθελαν να διαλέξουν. Δε με προσκάλεσαν. Μετά έλαβα ένα τηλεφώνημα, μετά τη δεύτερη συνάντηση, όπου μου είπαν ότι είτε δεχόμουν μια θέση στο νέο διοικητικό συμβούλιο, είτε όχι, είχαν αρκετές ψήφους με το μέρος τους για να το κάνουν να συμβεί. Νομίζω ότι ήταν πιθανότατα κακή απόφαση από μέρους μου, να συμφωνήσω σε αυτό. Νομίζω ότι η βασική ιδέα ήταν ότι το να απαλλαγούμε από τον Ray ήταν καλή ιδέα, αν είχαμε βρει έναν καλό αντικαταστάτη, και αυτό σημαίνει αντικαταστάτη σε όλες του τις θέσεις, στην άδεια, ως CEO του Pocket Kings, κτλ, όχι μόνο ως μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Tiltware, αλλά σε όλες εκείνες τις θέσεις που ήταν σημαντικές. Για να τον αντικαταστήσουμε, χρειαζόμασταν κάποιον που να ξέρει τα πάντα για την εταιρία. Κάποιον που να έχει σχέσεις με τους υπαλλήλους, και κάποιον που να είναι διατεθειμένος να βάλει το 100% της ζωής του σε αναμονή για τους υπόλοιπους Χ μήνες, μέχρι να λυθεί η κατάσταση. Δεν γνωρίζαμε εκείνη την εποχή αν θα έπαιρνε μόλις 3 εβδομάδες για να τελειώσουν όλα, ή 6 μήνες με ένα χρόνο πριν ολοκληρωθεί.

Σύμφωνα με τις πληροφορίες που έχω, θα υπήρχε ένα νέο Συμβούλιο, και θα υπήρχε ένας προσωρινός CEO, έως ότου ένας CEO εκτός της εταιρίας, βρεθεί και προσληφθεί και με την βοήθεια του Συμβουλίου, προχωρούσε τα πράγματα, σωστά;

Ναι, αλλά δεν υπήρχε κανένα πραγματικό σχέδιο για το πώς θα γινόταν αυτό. Υπήρχε πάντα το σχέδιο, από την αρχή, ότι όταν πουλιόταν η εταιρία, ή όταν ερχόταν οι επενδυτές, ο Ray δε θα ήταν πια ο CEO. Αυτό δεν τέθηκε ποτέ υπό αμφισβήτηση. Οι επενδυτές, προφανώς, θα επέλεγαν τον δικό τους CEO.

Οπότε, ακόμα κι αν γινόταν μια μικρή επένδυση, που δε θα εξαγόραζε ολόκληρη την εταιρία, πάλι θα μιλούσαμε για νέο CEO;

Ναι, ο Ray και πάλι θα έπρεπε να αντιμετωπίσει τις κατηγορίες εναντίον του προσωπικά. Θα παραιτούταν και θα έπρεπε να βρούμε έναν νέο CEO και θα ήταν ευκολότερα τότε. Θα ήταν πολύ δύσκολο να βρούμε έναν νέο CEO εκτός της εταιρίας, δεδομένης της κατάστασης στην εταιρία , χωρίς τους επενδυτές και θα είχε κοστίσει πολλά χρήματα, που δεν τα είχαμε. Υπήρχαν τόσα πράγματα που δεν περιμέναμε, όπως η μήνυση του Ivey και η έλλειψη ρευστού. Αυτό μέτρησε περισσότερο. Και αυτό ήταν ένα από τα πρώτα πράγματα που θα είχε προσπαθήσει να κάνει ένας εξωτερικός CEO επίσης. Οπότε η μετάβαση σε ένα νέο Συμβούλιο και έναν νέο CEO ήταν στην πραγματικότητα το αντίθετο από αυτό που θα έπρεπε να συμβεί. Η εταιρία χρειαζόταν χρήματα, για να αρχίσει να πληρώνει τους Αμερικανούς παίκτες. Αν είχαν πει κάποιοι επενδυτές ότι το Συμβούλιο έπρεπε να φύγει, ή ότι ο Ray έπρεπε να φύγει για να έρθει μια επένδυση, θα είχε συμβεί, αυτόματα. Ο ίδιος ο Ray θα παραιτούταν. Αλλά ποτέ, κανένας επενδυτής δεν ζήτησε κάτι τέτοιο εξ αρχής.

Αυτή η μεταβατική περίοδος δεν ήρθε ποτέ όμως, σωστά; Άκουσα ότι παρ’ όλο που υπήρξε η πλειοψηφία, άλλαξες την ψήφο σου τη μέρα πριν την τελική μετάβαση; Οπότε όντως σκέφτηκες τότε ότι ήταν καλύτερη ιδέα να μείνει το ίδιο Συμβούλιο και ο Ray να παραμείνει CEO στη διάρκεια των διαπραγματεύσεων;

Ο Phil Gordon πήγε στο Δουβλίνο και εγώ και ο Phil Ivey εμφανιστήκαμε μερικές μέρες αργότερα για να μπούμε στο νέο Συμβούλιο. Ο Phil Gordon επέστρεψε στις ΗΠΑ για κάποιο προσωπικό γεγονός, ο Ivey ήταν στο Δουβλίνο, αλλά ήταν εξαφανισμένος σε καθημερινή βάση, ερχόταν μόνο αργά τα απογεύματα. Και αυτή ήταν κρίσιμη περίοδος. Οι επενδυτές ήταν στο Δουβλίνο και δεν φαινόταν πολύ καλά τα πράγματα. Σε αυτό το σημείο, δεν αισθανόμουν άνετα να συμφωνήσω να είμαι στο Συμβούλιο πια. Ούτε κανείς προσπάθησε να πάρει την θέση μου. Επίσης δεν αισθανόμουν άνετα με τα άλλα μέλη του Συμβουλίου, με κανέναν από τους Phil, εντάξει, ίσως με τον Phil Gordon, αλλά είχε γίνει πολύ εριστικός. Το βασικό μας ενδιαφέρον θα έπρεπε να είναι να βρούμε χρήματα. Δεν είμαι σίγουρος αν αυτός ήταν ο βασικός στόχος του Phil Gordon. Δεν ξέρω συγκεκριμένα, σκεφτόμουν ότι ίσως ο Phil Gordon ήταν εκεί για να βρει στοιχεία εναντίον του Ray ή κάτι τέτοιο. Δεν ξέρω στ’ αλήθεια. Ένοιωθα ότι δεν χρειαζόταν να πάω στο Υπουργείο, το Υπουργείο θα έπαιρνε όλα τα στοιχεία που χρειαζόταν. Το σημαντικό πράγμα για μένα ήταν απλά να βρούμε τα χρήματα για να πληρώσουμε τους παίκτες. Οπότε, ναι, άλλαξα γνώμη και αποφάσισα ότι ήταν καλύτερα να καθυστερήσω την μετάβαση. Υπήρχαν μερικοί επενδυτές που ήταν πολύ κοντά στο να έχουμε τουλάχιστον μια ευκαιρία να πετύχουμε.

Αυτή ήταν η περίοδος που μπήκε στο παιχνίδι και η ομάδα επενδυτών του Phil Ivey, σωστά;

Ναι, ήταν τότε που ήρθε στο Δουβλίνο νομίζω

Είσαι της άποψης ότι η παρουσία των επενδυτών στο Δουβλίνο και η προσπάθεια να διατηρήσει το ενδιαφέρον στην επένδυση, ήταν ο στόχος πίσω από τη μήνυση του Ivey, όπως έχει ειπωθεί;

Η μήνυση του Ivey δεν βγάζει στ’ αλήθεια καθόλου νόημα. Δεν ξέρω. Ίσως είχε κάποια συμφωνία, ή κάτι τέτοιο, αλλά δεν είχε πραγματικά καμία ακέραια νομική βάση για τη μήνυση, το ότι ήταν για τους παίκτες, όλα αυτά ήταν ανοησίες. Η μήνυση δεν έλεγε τίποτα γι αυτό. Και ο χρονισμός της δείχνει ότι ήταν μια προσπάθεια να πληγώσει την εταιρία και να κάνει κακό στις συμφωνίες που ήταν υπό συζήτηση και να ασκήσει πίεση στην εταιρία να μιλήσει «στον δικό του άνθρωπο». Θέλω να πω, δεν ξέρω. Ίσως ο Ivey ήταν απλά θυμωμένος που δεν πέρασε το δικό του. Είναι αρκετά γελοίο για έναν μέτοχο που χρωστάει στην εταιρία εκατομμύρια δολάρια να την μηνύει για να πάρει περισσότερα και να προσπαθεί να σπάσει το συμβόλαιό του. Όλα αυτά δεν βγάζουν νόημα.

Έχω ακούσει ότι προσπάθησε να δανειστεί περισσότερα χρήματα από την εταιρία πριν τη Μαύρη Παρασκευή. Πολλά εκατομμύρια, σωστά;

Δεν ξέρω τι προσπάθησε και τι δεν προσπάθησε να κάνει. Νομίζω ότι το έκανε και μετά κατέληξε να δανείζεται από αλλού ή κάτι τέτοιο.

OK, οπότε όχι μόνο χρωστούσε στην εταιρία εκατομμύρια αλλά έψαχνε για περισσότερα εκατομμύρια αμέσως πριν την Μαύρη Παρασκευή, σωστά;

Ναι

Οπότε, μέχρι τη στιγμή που η μήνυση του Ivey κατατέθηκε, όσο ο «δικός του» επενδυτής ήταν σε συζητήσεις, ή μέχρι τη στιγμή που ο Ivey απέσυρε τη μήνυση, στις 30 Ιουνίου, προσφέρθηκε ποτά να επιστρέψει τα τεράστια ποσά που χρωστούσε;

Ναι, πάντα παραδεχόταν ότι χρωστούσε χρήματα. Μας είπε ότι κάποιος άλλος χρωστούσε χρήματα σε αυτόν και έστειλε 500 χιλιάδες δολάρια σε κάποιο σημείο, αλλά, απ’ όσο γνωρίζω, αυτά τα χρήματα δεν έφτασαν ποτέ. Ίσως αυτό του είπε ο δικός του οφειλέτης, ότι τα χρήματα είχαν σταλεί, αλλά ποτέ δεν έφτασαν. Όσο για τα υπόλοιπα χρήματα που χρωστούσε, είπε ότι δεν τα έχει εκείνη την περίοδο.

Οπότε η μετάβαση σε νέο συμβούλιο δεν έγινε ποτέ.

Σωστά. Ένα θέμα ήταν οι άδειες, που ήταν στο όνομα του Ray και όποιος αναλάμβανε μετά θα έπρεπε να κάνει αίτηση για αυτές τις άδειες. Πολλά από αυτά τα πράγματα ήταν απλά νομικές κινήσεις που έπρεπε να συμβούν, αλλά θα χρειαζόταν πολλά χρήματα και κανείς δεν ήταν διατεθειμένος να βάλει το όνομά του στις άδειες.

Εννοείς να βάλει το όνομά του στην άδεια από την AGCC;

Της AGCC και άλλες. Θέλω να πω, δεν είχαμε ακριβώς καταλάβει τι περιλάμβανε η απομάκρυνση του Ray και η τροποποίηση όλων των αδειών. Η μετάβαση θα είχε πάρει σίγουρα χρόνο. Δεν ξέρουμε αν η AGCC θα είχε όντως ανακαλέσει την άδεια αν το όνομα του Ray είχε αφαιρεθεί, αλλά ο λόγος που δώσανε για την ανάκληση δεν είχε να κάνει μόνο με τον Ray, αλλά με το ότι η εταιρία δεν είχε χρήματα και ισχυριζόταν ότι είχαν παραπλανηθεί σε σχέση με την οικονομική ικανότητα της εταιρίας.

Οπότε ήσουν σε μερικές από τις διαπραγματεύσεις που ξεκίνησαν λίγο μετά τη Μαύρη Παρασκευή. Ήσουν στο Δουβλίνο. Είδες ποτέ τα βιβλία που εμφάνιζαν τα χρηματικά ποσά, τις παλιότερες κατασχέσεις και τα echeck που δεν εξαργυρώθηκαν;

Είδα μερικά αντίγραφα

Γνώριζες ότι τα ποσά που αναγραφόταν ήταν κατασχέσεις που είχαν ήδη συμβεί και δεν υπήρχε περίπτωση να αντιστραφούν;

Όχι, δεν είδα καμία ανάλυση, μόνο αντίγραφα που έδειχναν τη θέση της εταιρία μετά τη Μαύρη Παρασκευή. Ακόμα δεν γνωρίζω πώς εμφανίζονται στα λογιστικά φύλλα οι κατασχέσεις που έγιναν πριν τη Μαύρη Παρασκευή. Δεν ξέρω γιατί η AGCC δεν είχε ακούσει για τις κατασχέσεις, ή τι έκαναν και τι δεν ήξεραν. Τα έγγραφα που είδα, υποθέτω δημιουργημένα από λογιστές, ήταν τα ίδια έγγραφα που δόθηκαν στους πιθανούς επενδυτές. (…) Στο τέλος, ο μόνος αριθμός που άκουσα ήταν αυτά που είχαν μείνει στους λογαριασμούς των ανθρώπων, αυτό που μπορούσε να αφαιρεθεί.

Ναι, αυτό ήταν μόνο περίπου $9-10 εκατομμύρια.

Ναι

OK, οπότε αν μιλάς με τους επενδυτές, από τους περισσότερους επενδυτές ζητήθηκαν μόνο $100-150 εκατομμύρια τον Μάιο και τον Ιούνιο, σωστά;

Ναι

Και αυτή την περίοδο, τα χρήματα είχαν «ξεπαγώσει», εν μέρει είχαν ήδη ξοδευτεί, είτε σε αποπληρωμές παικτών, είτε σε έξοδα;

Ναι, υπάρχουν τουλάχιστον $20 εκατομμύρια που προσπαθούμε να απελευθερώσουμε τον Ιούνιο.

Όμως αφού αυτό ήταν αφότου πήγες στο Δουβλίνο και είδες τα βιβλία, ήξερες ότι η εταιρία χρωστούσε πάνω από $350 εκατομμύρια μόνο για να καλύψει τους λογαριασμούς των παικτών και προσπαθούσες ήδη να πάρεις $100-150 εκατομμύρια από επενδυτές, που θα χρησιμοποιούνταν για να πληρωθούν οι Αμερικανοί παίκτες και ακόμα κι αν παίρνατε τα πάνω από $20 εκατομμύρια που είπαμε, πες μου πως θα δικαιολογούσατε τη συνεχιζόμενη λειτουργία σας στον υπόλοιπο κόσμο, ότι μπορούν να παίζουν, να κάνουν καταθέσεις και αναλήψεις στο site, γνωρίζοντας ότι ακόμα και με ενέσεις ρευστού δεν είχατε τη δυνατότητα να καλύψετε τους λογαριασμούς;

Νομίζω ότι ήταν θέμα του τι νομίζανε ότι απαιτούσε ο νομοθέτης να έχουν. Και νόμιζαν ότι θα ήταν αρκετό υποθέτω, για να ικανοποιηθεί η AGCC. Προσωρινά τουλάχιστον.

Σας είπαν ότι αυτό είπε η AGCC;

Πιθανόν ίσως όχι αυτό ακριβώς, αλλά βασικά ναι. Αρχικά, νομίζω ότι πίστευαν ότι έπρεπε να έχουν $300 εκατομμύρια. Και μετά αργότερα συνειδητοποίησαν ότι η AGCC θα τους επέτρεπε να συνεχίσουν να λειτουργούν, έστω προσωρινά, και με τα μισά χρήματα. Αυτό ήταν πριν το τέλος του Ιουνίου. Και ίσως η AGCC το είπε, έως ότου πήγαν και έκαναν ξανά την ακρόαση.

Οπότε, από τη Μαύρη Παρασκευή, έως τις 29 Ιουνίου, το site ήταν ανοιχτό για τον υπόλοιπο κόσμο, και εκεί πατούσαν το κουμπί της ανάληψης επίσης, αλλά όχι τόσο πολύ, όσο θα μπορούσαν. Υπήρχαν ακόμα καταθέσεις που ερχόταν σε ρυθμό εκατομμυρίων κάθε εβδομάδα. Οπότε τα χρήματα που βγάζατε τότε υποτίθεται ότι θα κάλυπταν τα χρωστούμενα στους Αμερικανούς παίκτες; Ή τι υποτίθεται ότι θα συνέβαινε με το «κέρδος» που βγάζατε από τον υπόλοιπο κόσμο εκείνη την εποχή;

Προφανώς θα ήταν καλύτερα αν μπορούσαμε να βρούμε τα $300 εκατομμύρια για να καλύψουμε όλους τους παίκτες αμέσως. Αλλά και τα $100-150 εκατομμύρια θα ήταν αρκετά για να πληρώσουμε τους Αμερικανούς και αρκετά για να έχουμε ένα πλεόνασμα για να πληρώσουμε τις αναλήψεις από τις άλλες χώρες, αν χρειαζόταν. MΑλλά έχεις δίκιο, νομίζω ότι η εταιρία θα έπρεπε να έχει το 100%. Αν δεις άλλα παραδείγματα, όπως της βιομηχανίας των τραπεζών, και ξέρω ότι η Full Tilt δεν ήταν τράπεζα, αλλά ποτέ δεν έχουν το 100% των καταθέσεων στο χέρι.

Σωστά. Υπάρχει και η Ομοσπονδιακή Τράπεζα που εγγυάται τις καταθέσεις, που μας βοηθάει. Αν αυτή η τράπεζα καταθέσει, δεν χάνω τα χρήματά μου, αν υποθέσουμε ότι είμαι εντός ορίων στους λογαριασμούς μου. Δεν πρόκειται να χάσω τα χρήματά μου.

Ναι, αλλά οι επιχειρήσεις παίρνουν ρίσκα όλη την ώρα, χρωστώντας περισσότερα χρήματα απ’ όσα έχουν. Κοίτα την Harrah’s ή τη Caesars για παράδειγμα. Χρωστάνε πολύ περισσότερα απ’ όσα έχουν διαθέσιμα.

Σωστά, αλλά ως δημόσια εταιρία, αυτά τα νούμερα είναι εκεί έξω, και σε κάθε δεδομένη στιγμή, υπάρχει ένας μηχανισμός, ώστε κάθε μάρκα που υπάρχει στο παιχνίδι στο Caesars μπορεί να ρευστοποιηθεί.

Ναι, αλλά υπάρχουν επίσης χρήματα παικτών σε καταθέσεις. Δεν ξέρω ποιοι είναι οι κανονισμοί στη Νεβάδα, για το αν η Caesars πρέπει να έχει αυτά τα χρήματα διαθέσιμα ή όχι. Παρ’ όλα αυτά, αν η εταιρία το διαφημίζει, τότε πρέπει να το έχει. Ειδικά με το αβέβαιο νομικό πλαίσιο στις ΗΠΑ, η FTP θα έπρεπε να έχει προστατέψει τους παίκτες της από την κυβέρνηση των Ηνωμένω Πολιτειών και τους παίκτες όλου του κόσμου από την κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών επίσης.

Και ο τρόπος για αν το κάνουν αυτό θα ήταν να διατηρούν ξεχωριστούς λογαριασμούς, σωστά;

Σωστά, αλλά αυτό ήταν ακόμα ασαφές, γιατί δεν γνωρίζαμε ότι η κυβέρνηση δεν θα είχε κατασχέσει επίσης και αυτούς τους λογαριασμούς. Τεχνικά, ό,τι χρήματα κι αν πάρουν, είναι από τους λογαριασμούς των παικτών. Θα ήταν αδύνατον να έχουμε τραπεζικούς λογαριασμούς για κάθε παίκτη, και κάθε μέρα να κάνουμε μεταφορές από τον ένα λογαριασμό στον άλλο.

(…)

Και ακόμα δε θα ξέραμε αν αυτοί οι λογαριασμοί θα μπορούσαν να κατασχεθούν, ακόμα κι αν τους ονομάζαμε λογαριασμούς παικτών.

Λοιπόν, έχεις δίκιο, αλλά δεν το έκαναν, βάσει όλων των αναφορών, δεν έγιναν κατασχέσεις χρημάτων δεσμευμένων σε λογαριασμούς παικτών στην PokerStars, εκτός από τα χρήματα που ήταν εκείνη τη στιγμή στα χέρια των διαχειριστών πληρωμών.

Ναι, αλλά δεν είχαν τις τραπεζικές πληροφορίες της Stars. Η PokerStars δεν είχε έναν Αμερικανό επικεφαλής. Δεν χρειαζόταν να αναφέρουν όλες αυτές τις πληροφορίες στην FBAR (σ.σ. αρχή που διαχειρίζεται τους τραπεζικούς λογαριασμούς Αμερικανών στο εξωτερικό). Οπότε η αμερικανική κυβέρνηση δεν ήξερε που ήταν αυτοί οι λογαριασμοί. Η FTP έδωσε όλες αυτές τις πληροφορίες, οπότε γνώριζαν που ήταν αυτοί οι λογαριασμοί.

Αλλά όλοι αυτοί οι λογαριασμοί μεταφερόταν στις ΗΠΑ, από διαχειριστές πληρωμών, οπότε η PokerStars είχε τα ίδια θέματα.

Ναι αλλά δεν ήταν σε προσωπικούς λογαριασμούς του Isai. Δεν χρειάστηκε να δώσει αναφορές στην FBAR, οπότε η κυβέρνηση δεν ήξερε ποτέ που ήταν αυτοί οι λογαριασμοί.

Εντάξει, αλλά αυτοί οι προσωπικοί λογαριασμοί δεν θα είχαν παγώσει μετά το επίσημο κατηγορητήριο, ούτε θα περιείχαν τα χρήματα των πελατών. Και το ίδιο συνέβη με τους προσωπικούς λογαριασμούς του Ray.

Ναι, αλλά ο Ray, έχοντας τον έλεγχο όλων αυτών των εταιρικών λογαριασμών, έπρεπε να αναφέρει που ήταν, κι έτσι η κυβέρνηση ήξερε ότι υπήρχαν.

Ακόμα όμως κι αν ήξερε που βρισκόταν, για την Full Tilt εκτός ΗΠΑ, δεν υπάρχουν στοιχεία ότι το Υπουργείο ζήτησε από τις τράπεζες να «παγώσουν» τους λογαριασμούς. Κι αυτό είναι σχεδόν άσχετο επιχείρημα, γιατί έτσι κι αλλιώς δεν υπήρχαν αρκετά χρήματα για να πληρωθούν οι παίκτες. Για να επιστρέψουμε, το σχέδιο ήταν να χρησιμοποιηθούν τα έσοδα από τις υπόλοιπες χώρες για να ξανακτιστεί η εταιρία;

Ναι, αν ήταν εύκολο να βρούμε $300 εκατομμύρια, αντί για $100, θα το είχαμε κάνει. Αλλά αυτή ήταν η καλύτερη λύση που είχαμε να δουλέψουμε εκείνη την εποχή.

Οπότε κάποιος από την AGCC ή κάποιος εκ μέρος της AGCC σας συμβούλεψε να βρείτε τα μισά χρήματα και ότι αυτό θα ήταν αρκετό για να συνεχίσετε να λειτουργείτε;

Λοιπόν, ναι, σε συζητήσεις με την AGCC, αρχικά πιστεύαμε ότι χρειαζόμασταν ολόκληρο το ποσό των $300 εκατομμύριων, ή κάτι τέτοιο, τον Απρίλιο. Μετά το Μάιο, μετά από αυτές τις συζητήσεις αποφασίστηκε ότι μπορούσαμε να το κάνουμε με μόνο $150 εκατομμύρια.

OK, αλλά προσωπικά δεν έλαβες μέρος σε αυτές τις συζητήσεις, σωστά;

Όχι, αλλά άκουσα κάποια από αυτά που ειπώθηκαν. Και προφανώς θα ήμασταν πιο άνετα αν είχαμε τη δυνατότητα να βρούμε τα $300 εκατομμύρια, αλλά στο τέλος, ήταν πιο σημαντικό να έχουμε τα $150 εκατομμύρια, παρά τίποτα.

Λοιπόν, δυστυχώς, τα $150 εκατομμύρια δεν βρέθηκαν ποτέ

Σωστά, τότε ήρθε κάποια στιγμή που είπαν ότι χρειαζόμαστε μόνο $40 εκατομμύρια, ότι αυτό θα βοηθούσε, και τότε ίσως σε ένα μήνα να μπορούσαμε να βρούμε τα υπόλοιπα για να κλείσουμε τη συμφωνία στα $150 εκατομμύρια.

Όταν λες «είπαν» ότι χρειαζόταν $40 εκατομμύρια, εννοείς το Διοικητικό Συμβούλιο ή την AGCC?

Το Συμβούλιο. Τότε είπαν ότι έπρεπε να πληρώσουμε λογαριασμούς και τις μαζεμένες αναλήψεις των [παικτών μέχρι να βγάλουμε χρήματα. Και ίσως αυτό να περιελάμβανε $10-20 εκατομμύρια για να ξεκινήσει η πληρωμή των Αμερικανών παικτών. Και αυτό το δάνειο θα μπορούσε να έχει διαρκέσει ένα μήνα, ή κάτι τέτοιο, μέχρι να ολοκληρωθεί μια πλήρης συμφωνία.

Και δυστυχώς ούτε αυτό συνέβη. Γιατί τότε μπήκατε σε αποκλειστικές συζητήσεις με τον επενδυτή του Ivey και ανακλήθηκε η άδεια, σωστά;

Ναι. Μιλούσαμε για τη μετάβαση και την ανατροπή του Διοικητικού Συμβουλίου. Υπήρχε επίσης ένα νέο σχέδιο μέχρι τα τέλη Ιουνίου, ένα νέο σχέδιο μετάβασης. Το ονομάζαμε «Transition 2.0» βασικά! Και θα δημιουργούσε ένα νέο Συμβούλιο, δεν ήταν σαφές ακόμα ποιοι θα ήταν σε αυτό, αλλά άνθρωποι που θα είχαν παρόμοια ενδιαφέροντα με το υπάρχον Συμβούλιο, απλά όχι οι ίδιοι άνθρωποι και ο Howard θα έπαιρνε περισσότερες ευθύνες, πίσω στο Δουβλίνο. Αυτή ήταν η συμφωνία.

Αλλά το «Transition 2.0» θα συνέβαινε μετά την όποια συμφωνία με επενδυτή, σωστά;

Όχι, αυτό θα έπρεπε να είναι πριν από όποια συμφωνία. Για παράδειγμα, ο Phil Gordon δεν ήθελε να είναι στο Συμβούλιο αν ο Ray ήταν εκεί επίσης, οπότε έπρεπε να το κάνουμε να δουλέψει. Αυτό ήταν στα τέλη Ιουνίου. Υποτίθεται ότι θα συνέβαινε σε μερικές εβδομάδες. Και τότε η AGCC ανακάλεσε την άδεια και δεν ακούσαμε τίποτα άλλο για την «μετάβαση». Οι άνθρωποι που την έσπρωχναν εξαφανίστηκαν. Δεν ήθελαν να το κάνουν. Οπότε αυτοί οι άνθρωποι που έσπρωχναν για να συμβεί το «Transition 2.0», όταν η AGCC ανακάλεσε την άδεια, αυτοί οι άνθρωποι εξαφανίστηκαν. Εκείνη τη στιγμή, η συμφωνία για να διατηρήσει τη θέση του ο Ray δεν ήταν πια έγκυρη. Η εταιρία δεν χρειαζόταν πια την άδεια, βασικά την χρειαζόμασταν, αλλά επρόκειτο να περάσει ένας μήνας πριν μπορέσουμε να την πάρουμε πίσω, οπότε ήταν ώρα να αντικατασταθεί ο Ray. Θα ήταν εύκολο να έχουμε αναλάβει από εκείνη τη στιγμή και μετά. Αλλά κανείς δεν ήθελε.

Λοιπόν, υπάρχουν αρκετές διαφορές σε αυτή την ιστορία όταν η εταιρία δεν μπορεί πια να λειτουργήσει, σωστά; Δεν υπάρχουν πια έσοδα.

Φυσικά, είναι διαφορετικό, αλλά αν κάποιοι είναι πρόθυμοι να αναλάβουν το Συμβούλιο, δεν θα έπρεπε να έχουν αλλάξει γνώμη. Απλά φοβήθηκαν και ίσως σκέφτηκαν να παραιτηθούν σε εκείνο το σημείο.

Και ο Ray θα είχε επίσης παραιτηθεί εκείνη την περιόδο;

Δεν ξέρω αν θα του δινόταν αυτή η επιλογή. Μετά από αυτό δεν έλαβα ποτέ άλλο email, ένα τηλεφώνημα, που να λέει ότι πρέπει να απαλλαγούμε από τον Ray τώρα. Οι άνθρωποι λένε ότι φταίει που δεν απαλλαγήκαμε από τον Ray νωρίτερα, αλλά μετά εξαφανίστηκαν, δεν ήθελαν να διοικήσουν την εταιρία. Δεν ξέρω τι τους συνέβη μετά από αυτό.

Αφού ανακλήθηκε η άδεια, το pool των πιθανών επενδυτών στέρεψε;

Περίπου, ναι. Υπήρχαν ακόμα κάποιοι σε συζητήσεις, αλλά χρειαζόταν να εξασφαλίσουμε ότι αν δίναμε το 100% της εταιρίας, όλοι οι παίκτες θα πληρωνόταν, αυτό ήταν το σημαντικό. Η μεγαλύτερη αβεβαιότητα εκείνη τη στιγμή ήταν πόσο μεγάλο πρόστιμο θα επέβαλλε η αμερικανική κυβέρνηση. Αυτό ήταν στην ουσία που περιόριζε τις συζητήσεις. Το συζητούσαμε, κάναμε πολλές υποθέσεις, εκείνοι ξεκίνησαν ζητώντας ένα δις. Ξέραμε ότι αυτά ήταν βλακείες, αλλά το σωστό ποσό ήταν $300 εκατομμύρια; 100; 50; Δεν ήμασταν σε θέση να βρούμε ένα συγκεκριμένο ποσό. Οι επενδυτές ήθελαν να ξέρουν. Κανείς δεν ήθελε να αναλάβει μια εταιρία και μετά να μπει σε διαπραγματεύσεις με το Υπουργείο Δικαιοσύνης. Αν το Υπουργείο ήταν πιο πρόθυμο να συζητήσει, θα ήταν πιο εύκολο. Νομίζω ότι το Υπουργείο θα πετύχαινε μια καλύτερη συμφωνία αν ήταν πιο πρόθυμο να διαπραγματευτεί. Ήταν σχεδόν αδύνατο να κλείσουμε κάποια συμφωνία εκείνη την περίοδο, εξαιτίας αυτής της αβεβαιότητας.

Ήσουν υπέρ της συμφωνίας με τον Όμιλο Tapie;

Προτιμούσα να υπάρξει εκείνη συμφωνία, παρά καμία συμφωνία. Και το μεγάλο ερώτημα ήταν πώς θα πλήρωναν τους παίκτες από τις υπόλοιπες χώρες. Ήμουν υπέρ του να πληρωθούν «όλοι» οι παίκτες, αλλά η δική τους εκδοχή του «όλοι», είναι σαν τη γαλλική εκδοχή του «guaranteed». Ο όρος αυτός υπήρχε στις διαπραγματεύσεις, αλλά δεν μπορούσα να φανταστώ αυτό που ξέρω τώρα, τι εννοούσαν με τον όρο. Κανείς δεν ξέρει τι θα είχε συμβεί, αν όντως είχαν αναλάβει. Οι παίκτες θα τον ξέσκιζαν.

Δεν είχε σημασία, θα μπορούσε να κλείσει την εταιρία ανά πάσα στιγμή.

Ναι, θα μπορούσε να κλείσει την εταιρία, να την πουλήσει, να πουλήσει την άδεια του λογισμικού και ίσως να είχε σχέδια για όλα αυτά.

Τότε είσαι υπέρ της συμφωνίας με την PokerStars;

Πιστεύω ότι η Stars θα επωφεληθεί πολύ από αυτό. Δεν θα μου έκανε έκπληξη αν σε μερικά χρόνια η FTP μόνη της αξίζει περισσότερο από το πλήρες ποσό που πλήρωσε η PokerStars.

Εν τέλει, το σημαντικό πράγμα είναι φυσικά, να αποπληρωθούν οι παίκτες. Ευτυχώς για την κοινότητα η PokerStars, αν και προσπαθεί να έρθει σε συμφωνία για τις δικές της υποθέσεις, βρήκε τρόπο να το κάνει να συμβεί και η κοινότητα θα ευγνωμονεί πάντα γι αυτό. Andy, αν έπρεπε να τα ξανακάνεις όλα από την αρχή, τι θα έκανες με διαφορετικό τρόπο;

Θα εμπλεκόμουν περισσότερο, και θα σιγουρευόμουν ότι υπάρχει κάποιος να ελέγχει ότι ο Ray κάνει τη δουλειά του και όχι μερικές γελοίες επικίνδυνες αποφάσεις που ρίσκαραν τα πάντα. Νομίζω ότι ο Howard θα έλεγε το ίδιο. Όταν έφυγε από το Δουβλίνο το 2008… θα νόμιζε κανείς ότι ο CFO είναι ο άνθρωπος στον οποίο θα πήγαινε για τα οικονομικά ζητήματα, και θα έπρεπε να ενημερώνει για αυτά το Συμβούλιο. Αυτές είναι οι δουλειές τους.

Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο έχεις έναν CFO που δεν είναι επίσης και CEO. Είναι πάντα δύο διαφορετικοί άνθρωποι, γιατί κάποιος πρέπει να κοιτάζει τα οικονομικά. Και προφανώς αυτό δεν συνέβη. Αν γνώριζα ότι μπορεί να υπάρξει ένα τέτοιο θέμα, θα είχα πει “ας πάρουμε όλοι 6άμηνες βάρδιες δουλεύοντας στο Δουβλίνο”.

Αν είχα ποτέ σκεφτεί ότι κάτι τέτοιο θα μπορούσε να συμβεί, θα είχα δηλώσει εθελοντής. Οι άνθρωποι συχνά φοβόταν ότι ο Ray έκλεβε με κάποιο τρόπο από την εταιρία, αλλά στην πραγματικότητα έκαναν τα πράγματα χειρότερα, γιατί έκαναν τον Ray να φοβάται να ενημερώσει τους μετόχους για την πραγματική κατάσταση της εταιρίας, γιατί ήξερε ότι υπήρχε έχθρα απέναντί του. Αλλά όσοι ήταν πολύ ομιλητικοί εναντίον του, ήταν οι ίδιοι που ρωτούσαν γιατί οι μισθοί τους δεν ήταν μεγαλύτεροι. Αυτό ήταν στα τέλη του 2010/ αρχές 2011. Λέγοντας «πώς μπορούμε να εμπιστευτούμε τον Ray, πώς μπορεί να μην αυξάνονται τα χρήματα που παίρνουμε;»

Πραγματικά, αν νομίζεις ότι το μέρισμά σου είναι σωστό όταν ξεκινάει κάτι, είναι λογικό να σκεφτείς ότι 3 χρόνια μετά θα έπρεπε να έχει αυξηθεί. Οπότε γιατί δεν αυξήθηκε; Κάτι δεν πήγαινε καλά. Αλλά κανείς ποτέ δεν «είδε» τη μπλόφα του, αν ήταν μπλόφα. Ο Ray πάντα έλεγε “τα βιβλία είναι ανοιχτά, ελάτε, μπορείτε να τα ελέγξετε μόνοι σας’. Κανείς ποτέ δεν το έκανε.