Ο Garth Kimber (φώτο δεξιά), επικεφαλής του τμήματος ανάπτυξης των online παιγνίων, του Υπουργείου Οικονομικής Ανάπτυξης, στο Νησί Μαν (έδρα της PokerStars) αρθρογραφεί για την ασφάλεια των παικτών online πόκερ -και των χρημάτων τους.

Το άρθρο του, με τίτλο "Player protection, the final frontier" δημοσιεύτηκε στο EGRmag και αναδημοσιεύεται εδώ, μεταφρασμένο:

Ο Αμερικανός επαγγελματίας παίκτης πόκερ, Phil Ivey, πρόσφατα δήλωσε «βαθιά απογοητευμένος και ντροπιασμένος» απέναντι στους παίκτες που δεν έχουν πάρει ακόμα πίσω τα χρήματά τους από την Full Tilt, μετά τα γεγονότα της Μαύρης Παρασκευής.

Η Κομισιόν της ΕΕ έχει υπολογίσει ότι υπάρχουν πάνω από 12.500 sites στην Ευρώπη μόνο, που λειτουργούν χωρίς κάποιου είδους άδεια. Αυτό σημαίνει ότι όχι μόνο το παιχνίδι που παρέχουν δεν έχει ελεγχθεί για το αν είναι δίκαιο, αλλά επίσης δεν υπάρχει κανένας τρόπος να αποφευχθεί η υφαρπαγή των χρημάτων των παικτών για να καλυφθούν τα λειτουργικά έξοδα, να γίνουν επενδύσεις –ή και χειρότερα σενάρια.

Η βιομηχανία των παιγνίων έχει αναπτυχθεί ραγδαία από το 1995, όταν άνοιξε το πρώτο τέτοιο site. Και, όπως συμβαίνει σε όλες οι νεαρές βιομηχανίες που αναπτύσσονται ταχέα, είναι πιθανόν να υπάρχει μια χρονική καθυστέρηση προτού η προστασία του καταναλωτή και η νομοθεσία εναρμονιστούν πλήρως η μια με την άλλη. Παρ’ όλα αυτά, είναι ακόμα εκπληκτικό να διαπιστώνει κανείς πόσο πολύ καιρό χρειάστηκαν οι παίκτες για να διαπιστώσουν ότι θέματα όπως η άδεια λειτουργίας και η νομοθεσία τους αφορούν σε προσωπικό επίπεδο.

Χωρίς χαιρεκακία απέναντι στους πελάτες της Full Tilt, το θέμα της προστασίας των χρημάτων των παικτών έχει αντιμετωπιστεί με την ίδια απάθεια που αντιμετωπίζεται –ας πούμε- το ασφαλιστικό: ακόμα και από τους επαγγελματίες, όπως φαίνεται και από τις δηλώσεις του Ivey. Αυτή δεν είναι ούτε η πρώτη, ούτε η τελευταία φορά που ένας πάροχος απέτυχε να αποπληρώσει τους παίκτες.

Καθώς οι χώρες της Ευρώπης αρχίζουν να ανοίγουν τους δικούς τους νομοθετικούς φραγμούς, θα έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον να δούμε πως το γράμμα του νόμου θα προστατεύσει τα χρήματα των παικτών στην πράξη, ιδιαίτερα όταν η «προστασία των παικτών» είναι και το βαρύ πυροβολικό στην επιχειρηματολογία υπέρ του νομοθετικού ανοίγματος έτσι κι αλλιώς.

Εν τέλει, η επιλογή των παικτών κάνει τη διαφορά και αν τα στατιστικά που προκύπτουν μετά τις κατασχέσεις από το Υπουργείο Δικαιοσύνης των ΗΠΑ ισχύουν, οι αριθμοί έχουν λίγο-πολύ επιστρέψει στα προ Μαύρης Παρασκευής επίπεδα στην Pokerstars, λόγω της δυνατότητάς της να πληρώσει τους παίκτες. Ίσως η ισχυρή προστασία των καταναλωτών που ισχύει στο Νησί Μαν να διαδραμάτισε κι αυτή το ρόλο της σε αυτή την επιστροφή εμπιστοσύνης –όλες οι καταθέσεις και τα κέρδη των παικτών φυλάσσονται στο νησί σε ξεχωριστό τραπεζικό λογαριασμό που είναι δημιουργημένος γι αυτό το σκοπό και προστατεύεται από το νόμο του Manx.

Καθώς η βιομηχανία ωριμάζει και ο ανταγωνισμός παραμένει υψηλός, οι καταναλωτές θα συνεχίσουν να συνειδητοποιούν ότι όταν επιλέγουν που θα ρισκάρουν τα χρήματά τους, δεν είναι μόνο τα μπόνους και τα επικοινωνιακά τεχνάσματα που μετράνε και ότι μερικές φορές τα ρίσκα είναι μεγαλύτερα.

Και αν το θέμα της ασφάλειας μετράει για τους παίκτες, θα μετρήσει και για τους παρόχους.